vant⭑·/·a

vant⭑·a

   1.
          Ne⭑ valor⭑·ant·a atent⭑·on aŭ⭑ pri·zorg⭑·on pro⭑ si⭑·a mal·grav⭑·ec·o aŭ⭑
          ne·daŭr⭑·ec·o: la⭑ vant⭑·aj plezur⭑·oj de⭑ la⭑ mond⭑·o; ĉio est⭑·as vant⭑·a
          kompar⭑·e kun⭑ la⭑ etern⭑·ec·o; vant⭑·a babil⭑·ad·o; nur⭑ kiel⭑ fantom⭑·o ir⭑·as
          la⭑ hom⭑·o, nur⭑ vant⭑·e li klopod⭑·as ; mi ne⭑ plu⭑ rigard⭑·os hom⭑·on inter⭑
          la⭑ loĝ⭑·ant·oj de⭑ la⭑ vant⭑·ej·o ; kio est⭑·as bon⭑·a por⭑ la⭑ hom⭑·o dum⭑ la⭑
          tag⭑·oj de⭑ li⭑·a vant⭑·a viv⭑·o, kiu·n li pas⭑·ig·as kiel⭑ ombr⭑·o ? {bagatel⭑·a}
          , {frivol¹·a}

   2.
          Am⭑·ant·a posed⭑·i kaj⭑ montr⭑·ad·i bagatel⭑·ojn; vant⭑+anim⭑·a, mal·modest⭑·a,
          sin⁸+montr⭑·em·a: vant⭑·a vir⭑·in·o; ni est⭑·as tiel⭑ vant⭑·aj, ke⭑ ni kred⭑·as
          ni·n ĉiam⭑ interes⭑·aj; mi mal·am⭑·as la⭑ ador⭑·ant·ojn de⭑ vant⭑·aj idol⭑·oj ;
          fier⭑·aj vant⭑·aj infan⭑·oj ; la⭑ ital⁸·a prezid⭑·ant·o, 
          , est⭑·as vant⭑·a kaj⭑ tut⭑·e ne·taŭg⭑·a kiel⭑ modern¹·a ŝtat⭑·estr·o .

vant⭑·o, vant⭑·ec·o

          Ec⭑·o de⭑ io vant⭑·a: la⭑ ĝis·krev⭑·a himn¹·o-kant⭑·o, kolekt⭑·a, korespond⭑·a
          vant⭑·o, kaj⭑ […] pri⭑ gramatik⭑+reg⭑·ul·oj disput⭑·as ar⭑·o da⭑ strang⭑·ul·oj
          rajd⭑·ant·e sur⭑ la⭑ Fundament⭑·o ; ne⭑ pro⭑ vant⭑·o aŭ⭑ arogant⭑·o - li ja⭑
          est⭑·is hom⭑·o tre⭑ honest⭑·a ; la⭑ vant⭑·ec·o de⭑ la⭑ mond⭑·o, plen⭑·a de⭑
          mizer⭑·oj ; „mi pov⭑·as li·n kis⭑·i!“ ŝi dir⭑·is fier⭑·e kaj⭑ ĉirkaŭ·pren⭑·is
          li⭑·an kol⭑·on, en⭑ tio konsist⭑·is ŝi⭑·a vant⭑·ec·o, kaj⭑ Anton⭑·o nenio·n
          hav⭑·is kontraŭ⭑ tio .

   Rim.: „ {Vant⭑·o} “ oni nom⭑·as ankaŭ⭑ ŝnur⭑·eg·on por⭑ fiks¹·i mast⭑·on.

vant⭑·aĵ·o

          Afer⭑·o mal·grav⭑·a, vant⭑·a: ili incit⭑·is Mi·n per⭑ […] per⭑ si⭑·aj vant⭑·aĵ·oj
          ; ne⭑ for·klin⭑·iĝ·u al⭑ la⭑ vant⭑·aĵ·oj, kiu·j ne⭑ help⭑·as nek⭑ sav⭑·as ; kiel⭑
          do⭑ vi vol⭑·as konsol⭑·i mi·n per⭑ vant⭑·aĵ·o ? vi⭑·aj patr⭑·oj sekv⭑·is
          vant⭑·aĵ·on kaj⭑ mem⭑ vant⭑·iĝ·is ; vant⭑·aĵ·o de⭑ vant⭑·aĵ·o, ĉio est⭑·as
          vant⭑·aĵ·o .

vant⭑·em·o, vant⭑~am⭑·o

          Karakter⭑·o de⭑ iu vant⭑·a: [ili] vid⭑·as en⭑ Esperant⭑·o la⭑ il⭑·on per⭑ kiu
          oni pov⭑·as ating⭑·i la⭑ cel⭑·on sign⭑·it·an de⭑ si⭑·a egoism¹·o kaj⭑ vant⭑·em·o ;
          mal·solid²·a kaj⭑ tromp⭑·em·a est⭑·as la⭑ hom⭑·a vant⭑~am⭑·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.31 2023/10/21 16:50:35 ]
     __________________________________________________________________