ve⭑

ve⭑

   (ek·kri⭑·o)

   1.
          Kia mal·feliĉ⭑·o!: ve⭑ al⭑ ni, ni est⭑·as ruin⭑·ig·it·aj !

   2.
          Mal·feliĉ⭑·e al⭑...!: ve⭑ al⭑ la⭑ popol⭑·o pek⭑·a, [...] al⭑ la⭑ id⭑·ar·o krim⭑·a;
          gard⭑·u vi·n [de⭑…], ali⭑·e ve⭑ al⭑ vi ! ve⭑ al⭑ la⭑ venk⭑·it·oj! ve⭑ al⭑ vi
          est⭑·os, se⭑ vi […] far⭑·os mal·kontent⭑·an mien⭑·on ; ve⭑ al⭑ la⭑ patr⭑·o, kiu
          la⭑ konsil⭑·ojn de⭑ pli⭑ alt⭑·a saĝ⭑·ec·o neni⭑·ig·is per⭑ dorlot⭑·ad·o !

vea

          {Dolor⭑·ant·a} , mal·feliĉ⭑·ig·a: ne·dir⭑·ebl·e veaj kri⭑·oj en·tranĉ⭑·is tiu·n
          hist⁽⁺⁾·on mi⭑·an ; ek·aŭd⭑·iĝ·is veaj ĝem⭑·oj .

vei

   (x)

          {Ek·kri⭑·i} , son⭑·i vee: vi kapt⭑·as per⭑ la⭑ man⭑·o vi⭑·an pied⭑·on kaj⭑ veas
          ; [li] komenc⭑·is vei si⭑·an sort⭑·on ; [li] veis, ke⭑ la⭑ problem¹·oj kaj⭑
          defi⁹·oj est⭑·as eg⭑·e grand⭑·aj ; du⭑ sklav⭑·oj veante, lam⭑·ant·e marŝ⭑·ad·is
          laŭ⭑ la⭑ [strat⭑·o] ; veis kav⭑+vang⭑·a fantom⭑·o inter⭑·e ; rakont⭑·u io·n! –
          mi veis . {ĝem⭑-plor⭑·i} , {hurl⁽⁺⁾·i^2}

veo

          Plend⭑·a ek·kri⭑·o: lament⁴·oj, ĝem⭑·oj kaj⭑ veoj ; la⭑ unu⭑·a Veo jam⭑ pas⭑·is;
          jen⭑ post⭑ tio ven⭑·as ankoraŭ⭑ du⭑ Veoj ; eĉ⭑ ŝton⭑·on tuŝ⭑·us tiu·j veoj ;
          post⭑ kelk⭑·aj sekund⭑·oj da⭑ ŝok⁹·o, veo kaj⭑ ne·kompren⭑·o ; la⭑ ekonomi¹·aj
          veoj de⭑ antaŭ⭑ kelk⭑·aj jar⭑·oj .

hejmveo

          {Hejm⭑-sopir⭑·o} : tiu log⭑·ant·a hejmveo al⭑ la⭑ mar⭑·o ; mi⭑·a kor⭑·o est⭑·as
          tut⭑·e konsum⭑·it·a de⭑ hejmveo .

ho⭑ ve⭑

          Ek·kri⭑·o esprim⭑·ant·a sam⭑+temp⭑·e surpriz⭑·on kaj⭑ dolor⭑·on aŭ⭑ bedaŭr⭑·on:
          kaj⭑ ho⭑ ve⭑, mort⭑·as saĝ⭑·ul·o egal⭑·e kiel⭑ mal·saĝ⭑·ul·o! ; ho⭑ ve⭑, ho⭑ ve⭑!,
          ĝem⭑·is la⭑ mal·grand⭑·a Nik⁽⁺⁾·o intern⭑·e de⭑ la⭑ sak⭑·o, li si·n turn⭑·ad·is tie·n
          kaj⭑ re⭑·en, sed⭑ li ne⭑ pov⭑·is mal·lig⭑·i la⭑ lig⭑·il·ojn ; ho⭑ ve⭑, [ili]
          mult⭑·e labor⭑·is por⭑ ni⭑·a afer⭑·o kaj⭑ ne⭑ pov⭑·as vid⭑·i la⭑ frukt⭑·ojn de⭑
          si⭑·aj labor⭑·oj ; ŝi vol⭑·is est⭑·i instru⭑·ist·in·o, sed⭑ ho⭑ ve⭑! iom⭑ tint⭑·i
          sur⭑ fortepian⭑·o ŝi pov⭑·as kaj⭑ franc⭑·e ŝi eĉ⭑ parol⭑·as ne⭑ mal·bon⭑·e, sed⭑
          kiam⭑ ŝi vol⭑·is komenc⭑·i instru⭑·i, ŝi tut⭑·e ne⭑ taŭg⭑·is .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.35 2024/01/12 13:28:54 ]
     __________________________________________________________________