venen⭑·/·o

venen⭑·o

   1.
          {Substanc²·o} , tut⭑·e aŭ⭑ part⭑·e detru⭑·ant·a la⭑ funkci¹·ojn de⭑ la⭑ viv⭑·o:
          la⭑ venen⭑·o de⭑ serpent⭑·o ; pere⭑·ig·a venen⭑·o de⭑ aspid⭑·oj ; mi est⭑·is
          tut⭑·e cert⭑·a, ke⭑ mi·n atend⭑·as turment⭑·oj kaj⭑ martir¹·ec·o, kaj⭑ tial⭑ mi
          pren⭑·is venen⭑·on, kiu post⭑ kelk⭑·e da⭑ hor⭑·oj mi·n mort⭑·ig·os ; la⭑ venen⭑·o
          komenc⭑·is efik⭑·i kaj⭑ la⭑ knab⭑·in·o fal⭑·is sen·konsci⭑·a ; mi ŝmir⭑·os per⭑
          venen⭑·o mi⭑·an glav⭑·on ; hom⭑·o, kiu pas⭑·ig·as unu⭑ tag⭑·on en⭑ la⭑ centr⭑·o de⭑
          Milan⁽⁺⁾·o, Palerm⁽⁺⁾·o aŭ⭑ Tri⭑-est⭑·o, inhal⁽⁺⁾·as tiom⭑ da⭑ venen⭑·o, kiom⭑ egal⭑·as
          al⭑ fum⭑·ad·o de⭑ 15 cigared⭑·oj ; la⭑ polic⭑·o mal·kovr⭑·is la⭑ venen⭑·on
          met⭑-amid⁽⁺⁾·o-fos⭑·o, organik⁹·a fosfor⭑·a kombin⭑·aĵ·o uz⭑·at·a kiel⭑
          insekt⭑·o-mort⭑·ig·il·o ; mal·grand⭑·a doz¹·o da⭑ venen⭑·o pret⭑·ig·as la⭑ korp⭑·on,
          por⭑ ke⭑ ĝi rezist⁴·u al⭑ pli⭑ grand⭑·aj atak⭑·oj de⭑ venen⭑·o sam⭑+spec⭑·a ;
          venen⭑·o tut⭑·e ne⭑ bagatel⭑·a: ci⭑~an⭑·id·o . {toksin⁽⁺⁾·o} , {toks⁽⁺⁾·aĵ·o}

   2.
          Io, kio mal·bon⭑·e efik⭑·as al⭑ la⭑ humor⭑·o, funkci¹·oj de⭑ la⭑ soci³·o kc:
          tro⭑·a festen⭑·o est⭑·as venen⭑·o ; fiŝ⭑·o sen⭑ vin⭑·o est⭑·as venen⭑·o ; la⭑
          venen⭑·o de⭑ mi⭑·aj ĉirkaŭ⭑·ant·oj, la⭑ malic⭑·aĵ·o de⭑ ili⭑·aj lip⭑·oj ; vi
          tamen⭑ far⭑·is la⭑ juĝ⭑·on venen⭑·o, kaj⭑ la⭑ frukt⭑·on de⭑ la⭑ ver⭑·o vi far⭑·is
          vermut²·o ; la⭑ venen⭑·on de⭑ tiu ĉi⭑ feliĉ⭑·eg·o mi dev⭑·as el·sorb⭑·i ĝis⭑ la⭑
          fin⭑·o ; Eŭrop⭑·a Uni⁹·o ŝajn⭑·e kompren⭑·is la⭑ signif⭑·on kaj⭑ eŭrop⭑·an
          dimensi⁴·on de⭑ la⭑ antisemit⁽⁺⁾·a venen⭑·o ; mal·favor⭑·a propagand¹·o,
          verd⭑+ir⭑·e venen⭑·o, el·pump⭑·at·a tag⭑·on post⭑ tag⭑·o […] de⭑ […] bulvard¹·aj
          gazet⭑·aĉ·oj .

venen⭑·a

   1.
          En·hav⭑·ant·a venen⭑·on: venen⭑·a best⭑·o, veget⭑·aĵ·o; venen⭑·aj serpent⭑·oj ;
          venen⭑·a herb⭑·o ; verd⭑·a venen⭑·a cikut¹·o ; ber⭑·oj venen⭑·aj ; [li]
          frenez⭑·iĝ·is de⭑ la⭑ venen⭑·a vin⭑·o, kiu·n li ne⭑ vol⭑·is ĉes⭑·i trink⭑·i ; la⭑
          loĝ⭑·ej·o est⭑·is plen⭑·a de⭑ la⭑ venen⭑·a gas⭑·o . {toks⁽⁺⁾·a}

   2.
          Danĝer⭑·a kiel⭑ venen⭑·o: anim⭑·a mal·san⭑·o […], plen⭑·ig·ant·e [ŝi·n] per⭑
          ĉiam⭑ pli⭑ dens⭑·a sufok⭑·a fum⭑·o de⭑ mal·lum⭑·aj venen⭑·aj pens⭑·oj ; mal·jun⭑·a,
          tre⭑ venen⭑·ec·a vir⭑·in·o ; venen⭑·a mensog⭑·ant·o ; la⭑ vort⭑·oj, kiu·jn ŝi
          aŭd⭑·is, est⭑·is gut⭑·o tro·plen⭑·ig·ant·a tiu·n kalik⭑·on da⭑ venen⭑·aĵ·oj, el⭑
          kiu ŝi trink⭑·ad·is tiel⭑ long⭑·e . {morn⁽⁺⁾·o} , {splen⁴·o} , {envi⭑·o} ,
          {mal·fid⭑·o} , {mal·plezur⭑·o}

venen⭑·i

   (tr)

   1.
          En·ig⭑·i venen⭑·on:

        a)
                Prov⭑·i {mort⭑·ig·i} per⭑ efik⭑·o de⭑ venen⭑·o: la⭑ pastr⭑·oj vol⭑·as
                venen⭑·i la⭑ faraon⁽⁺⁾·on ; li mem⭑ venen⭑·is si·n, por⭑ evit⭑·i
                turment⭑·ojn ; kur⭑·ad·i kiel⭑ venen⭑·it·a mus⭑·o .

        b)
                Venen⭑·on miks⭑·i en⭑ io·n: mi venen⭑·us la⭑ ocean¹·on, por⭑ ke⭑ ili
                trink⭑·u mort⭑·on el⭑ ĉiu·j font⭑·oj ; vin⭑·o venen⭑·it·a .

   2.
          Mal·agrabl⭑·ig·i, mal·feliĉ⭑·ig·i: donac⭑·on re·pren⭑·u kaj⭑ mi⭑·an viv⭑·on ne⭑
          venen⭑·u ; tio venen⭑·as mi⭑·an viv⭑·on ; griz⭑·a polv⭑·o, kiu tag⭑·e venen⭑·is
          la⭑ spir⭑·ad·on kaj⭑ pik⭑·is la⭑ okul⭑·ojn ; esting⭑·it·aj lum⭑·oj, for·blov⭑·it·aj
          ĉarm⭑·oj, venen⭑·it·aj ĝoj⭑·oj . {difekt⭑·i} , {fuŝ⭑·i} .

venen⭑·iĝ·i

   (ntr)

          En·pren⭑·i venen⭑·on: grav⭑·e venen⭑·iĝ·is pli⭑ ol⭑ 50 bon⭑·aj sport¹·ist·oj pro⭑
          nutr⭑·o, infekt⭑·it·a de⭑ virus⁹·o ; mi en·verŝ⭑·us en⭑ vi⭑·an buŝ⭑·on tiom⭑ da⭑
          cikut¹·o, ke⭑ vi venen⭑·iĝ·us de⭑ ĝi .

venen⭑·iĝ·o

          En·pren⭑·o de⭑ venen⭑·o: la⭑ gazet⭑·oj konstant⭑·e al·port⭑·as sci⭑·ig·ojn pri⭑
          venen⭑·iĝ·o de⭑ viand⭑·o, kiu sekv⭑·ig·as aŭ⭑ mal·facil⭑·ajn mal·san⭑·ojn, aŭ⭑ la⭑
          mort⭑·on ;  sufiĉ⭑·e re·fort⭑·iĝ·is post⭑ la⭑ venen⭑·iĝ·o, kvankam⭑ li
          ankoraŭ⭑ aspekt¹·is tre⭑ mal·fort⭑·a .

kontraŭ·venen⭑·o

          Substanc²·o kiu kontraŭ⭑·as la⭑ efik⭑·on de⭑ {venen⭑·o} ; {antidot⁽⁺⁾·o} : por⭑
          ĉiu venen⭑·o ekzist⭑·as kontraŭ·venen⭑·o ; „Pri⭑ la⭑ venen⭑·oj kaj⭑ ties⭑
          kontraŭ·venen⭑·oj“ . {kontraŭ·rimed⭑·o}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.44 2023/10/21 16:50:35 ]
     __________________________________________________________________