venĝ⭑·/·i

venĝ⭑·i

   (x)

          {Re·pag⭑·i} sufer⭑·on per⭑ reciprok⭑·a sufer⭑·o.

        a)
                (tr)
                Hav⭑·ig·i al⭑ iu kompens¹·on por⭑ sufer⭑·it·a mal·bon⭑·o, kies⭑ far⭑·int·on
                oni pun⭑·as per⭑ egal⭑+valor⭑·a pun⭑·o: venĝ⭑·i amik⭑·on; mi hav⭑·as
                sufiĉ⭑·e da⭑ kuraĝ⭑·o por⭑ venĝ⭑·i mi·n mem⭑ por⭑ la⭑ ofend⭑·oj, kiu·jn
                oni far⭑·as al⭑ mi; mi trov⭑·os rimed⭑·ojn por⭑ venĝ⭑·i mi·n kontraŭ⭑
                vi; mi konsol⭑·iĝ·as per⭑ tio, ke⭑ mi tuj⭑ est⭑·os venĝ⭑·it·a..

        b)
                (tr)
                Kompens¹·i sufer⭑·it·an mal·bon⭑·on, pun⭑·ant·e la⭑ far⭑·int·on per⭑
                egal⭑+valor⭑·a pun⭑·o: venĝ⭑·i si⭑·an ofend⭑·on al⭑ iu; mi venĝ⭑·os al⭑ li
                la⭑ mort⭑·on de⭑ mi⭑·a patr⭑·o; la⭑ ĉiel⭑·o don⭑·u, ke⭑ mi⭑·a mort⭑·o est⭑·u
                venĝ⭑·it·a tiel⭑, kiel⭑ mi dezir⭑·as!

        c)
                (ntr)
                Far⭑·i mal·bon⭑·on por⭑ kompens¹·i sufer⭑·it·aĵ·on: li vol⭑·as plej⭑
                kruel⭑·e venĝ⭑·i; li ĵur⭑·is, ke⭑ li terur⭑·e venĝ⭑·os; oni
                ĉirkaŭ·bat⭑·as vi·n, kaj⭑ vi eĉ⭑ ne⭑ pov⭑·as venĝ⭑·i; mi ne⭑ sci⭑·us
                venĝ⭑·i al⭑ humil⭑·aj; venĝ⭑·u pro⭑ mi⭑·a patr⭑·o! venĝ⭑·u por⭑ mort⭑·ig·o
                li⭑·a!

venĝ⭑·a

          Kiu venĝ⭑·as, kiu kompens¹·e pun⭑·as: mi ven⭑·ig·as sur⭑ vi·n venĝ⭑·an glav⭑·on
          .

venĝ⭑·ant·o

          Tiu, kiu venĝ⭑·as, por⭑ si aŭ⭑ por⭑ ali⭑·a: ne⭑ aŭskult⭑·u ili·n, venĝ⭑·ant·o
          en⭑ la⭑ ĉiel⭑·o !

venĝ⭑·o

          Pun⭑·o pro⭑ ofend⭑·o, por⭑ kontent⭑·ig·i si⭑·an koler⭑·on: far⭑·i venĝ⭑·on al⭑,
          kontraŭ⭑ iu.

venĝ⭑·em·o

          Inklin⭑·o al⭑ venĝ⭑·o: unu·j est⭑·as riĉ⭑·aj, ali⭑·aj – mal·riĉ⭑·aj, unu·j –
          mastr⭑·oj, ali⭑·aj – serv⭑·ist·oj; tio nask⭑·as la⭑ envi⭑·on kaj⭑ venĝ⭑·em·on .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.26 2023/10/21 16:50:35 ]
     __________________________________________________________________