vidu ankaŭ la klarigojn
verk·/·i

verk·i

   (tr)

          {Produkt·i} per spirit·a labor·o art·aĵ·on  scienc·aĵ·on: ĉio ali·a,
          kio·n mi _verk·is  verk·os_ […] est·as nur verk·oj privat·aj ; verk·i
          mult·ajn libr·ojn ; [li] est·is saĝ·ul·o, […] li ĉio·n pes·is,
          esplor·is, kaj verk·is mult·e da sentenc·oj ; verk·i poezi¹·aĵ·ojn,
          tragedi·on ; mi pag·os la vojaĝ·on, kaj vi post·e verk·os pri·skrib·on
          de la vojaĝ·o ; oni ne pov·as leg·i la unu·ajn part·ojn (de la
          roman¹·o), ĉar ili est·as verk·it·aj en lingv·o, kiu·n ni ne lern·is ;
          ŝi […] kant·is la ĉarm·an vers·aĵ·on, kiu·n ŝi mem verk·is ; la
          verk·int·o de ni·aj plej bel·aj popol·aj kant·oj ; li verk·ad·is ĉiu+jar·e
          mal·grand·an traktat¹·on pri la strig·o ; Vi·a imperi·estr·a moŝt·o tut·e
          ne pov·as prezent·i al si, kia·j divers·aj mensog·oj est·as verk·at·aj .
          {aŭtor·i} , {el·labor·i} , {kompon¹·i} , {kre·i}

verk·o

   1.
          Art·a  scienc·a {produkt·o} de la spirit·o: la {manuskript¹·o} de
          li·a tut·a verk·o est·as fin·it·a ; mi·a patr·o mort·is, kiam nur du·on·o
          de li·a verk·o est·is el·don·it·a ; mi tre volont·e leg·as antikv·ajn
          util·ajn verk·ojn, sed mi est·as ankaŭ am·ant·o de la nov·aj verk·oj,
          nur ne de la ordinar·aj histori·oj ; kon·iĝ·as majstr·o laŭ si·a verk·o
          ; la fin·o kron·as la verk·on ; vi ven·is kaj instru·is al la
          skulpt·ist·o, ke li·a verk·o est·as nur argil·o, nur polv·o ;
          majstr·o-verk·o . {juvel·o} , {perl·o} , {trezor·o}

   2.
          {Rezult²·o} de ag·ad·o: la atak·o kontraŭ la templ¹·oj […] tio est·as la
          verk·o de Fenici⁽⁺⁾·an·oj ; kelk~dek·o da tag·oj sufiĉ·is, por ke la
          popol·o forges·u, ke ĉiu·j verk·oj de  est·is nur plen·um·o de
          la intenc·oj de la jun·a […] faraon⁽⁺⁾·o ; bel·a kaj majest·a est·as Li·a
          verk·o (di·a kre·o), kaj Li·a just·ec·o rest·as etern·e .

verk·ar·o

   1.
          Tut·o da verk·oj de koncern·a aŭtor·o: Ciceron⁽⁺⁾·o fin·is si·an tut·an
          verk·ar·on pri retorik¹·o per la konklud·o, ke ver·e perfekt·a orator¹·o
          dev·as sam+temp·e est·i perfekt·a hom·o ;  uz·is en ĉiu·j si·aj
          verk·oj nur 6 000 vort·ojn, dum la verk·ar·o de  est·is
          skrib·it·a, laŭ kelk·aj, per 20 000 vort·oj ; el ĉi tiu nigr·a list¹·o
          oni pov·as ek·sci·i, kies verk·ar·o est·is mal·permes·it·a en la tiam·a
          Germani⁽⁺⁾·o .

   2.
          Kolekt·o da verk·oj de koncern·a aŭtor·o, en form·o de libr·o  de
          libr·o-seri·o: ĉio trov·iĝ·as enOriginal¹·a Verk·ar·o“, 1929 ;
          biografi²·o de  verk·it·a de s-ro  sur·baz¹·e de
          li·a Plen·a Verk·ar·o de  .

verk·ej·o

          Lok·o, kie iu verk·as; {kabinet⁵·o} , {atelier⁽⁺⁾·o} : kelk·aj ide·oj ne
          tuj trans·form·iĝ·as al verk·o; ili rest·as not·it·e,  en for·a
          angul·et·o de la cerb·o, ĝis oportun·aj temp·o  cirkonstanc·oj
          re·ven·ig·as ili·n […] al la verk·ej·o .

verk·il·o

          Tekst·o-trakt·il·o dispon·ig·ant·a rimed·ojn por oportun·a verk·ad·o de
          divers·aj tekst·oj, i.a. tekst·an {re·daktil·on} , {liter·um·il·on} ,
          aŭtomat¹·an kompil¹·ad·on de indeks⁴·o, en·hav-tabel·o, divers·aj
          referenc³·ar·oj ktp.:  […] posed·as iu·n baz¹·an
          tekst·o-verk·il·on ; pli·mult·o da modern¹·aj liter·um·il·oj […] uz·at·aj en
          la modern¹·aj verk·il·oj uz·as por Esperant·o adapt³·aĵ·ojn de […]
           .

verk·ist·o

          Hom·o profesi·e verk·ant·a; aŭtor·o: verk·ist·o verk·as libr·ojn ;
          kant+verk·ist·o ; franc·a tragedi+verk·ist·o ; ĝi est·as ver+ŝajn·e fabel·o
          de la libr·o-verk·ist·oj ; la grand·a verk·ist·o kaj filozof¹·o Leon·o
           […] dir·is pri la lingv·o Esperant·o jen·on […] ; Adam⁽⁺⁾·o
           est·is verk·ist·o, kiu preskaŭ ekskluziv²·e dediĉ·is si·n
          al esplor·ad·o de demand·oj soci³·aj ; la mal·nobl·a satir¹·a verk·ist·o de
          tiu ĉi libr·o dir·as, ke mal·jun·aj hom·oj hav·as griz·ajn barb·ojn .

ĉef·verk·o

          Grav·a verk·o en iu art·o, stil·o, land·o  de iu hom·o: grav·a
          ĉef·verk·o, kiu·n ĉiu Esperant·ist·o dev·os posed·i ; montr·i al
          ali~naci·an·oj, kiel bel·aj est·as la ĉef·verk·oj de ni·a land·a kultur¹·o
          ; la ĉef·verk·o de  r, kaj la plej popular²·a, est·is
           ; en 1896 aper·is en la german·a lingv·o li·a ĉef·verk·o
           (La jud³·a ŝtat·o), rigard·at·a kiel la fundament·o
          de politik¹·a cion⁽⁺⁾·ism·o ;  liver·as al la franc+lingv·a
          esperant·ist·ar·o gramatik·an ĉef·verk·on, simil·an al la fam·aj 
          kaj  .

referenc³-verk·o

          Verk·o kolekt·ant·a kaj sistem·e prezent·ant·a sci·aĵ·ojn pri iu tem·o,
          kun menci³·o de inform¹-font·oj;  verk·o oft·e uz·at·a kiel referenc³·o
          pri tiu tem·o: plej klar·aj ekzempl·oj de hipertekst⁽⁺⁾·a konstru·o
          est·as referenc³-verk·oj ;  , la plej bon·e
          kon·at·a tradici¹·a referenc³-verk·o en German·--parol·ant·aj land·oj ;
          Plen·a Man-libr·o de Esperant·a Gramatik·o [est·as] nun·temp·e la ĉef·a
          kaj plej komplet²·a referenc³-verk·o pri la gramatik·o de Esperant·o .
          {enciklopedi²·o} , {kompendi⁽⁺⁾·o}

   [artikol-versi⁹·o: 1.41 2023/10/21 21:21:01 ]
     __________________________________________________________________