vers⭑·/·o

vers⭑·o

          Ar⭑·o da⭑ vort⭑·oj, plej⭑~oft⭑·e skrib⭑·it·aj sur⭑ unu⭑ lini⭑·o, aranĝ⭑·it·aj laŭ⭑
          iu·j regul⭑·oj de⭑ {ritm¹·o} kaj⭑ {harmoni¹·o} : jamb⁽⁺⁾·aj, dram¹·aj, rim⭑·aj,
          sen·rim⭑·aj vers⭑·oj; en⭑ poezi¹·a mens³·o-stat⭑·o […oni] skrib⭑·as si⭑·ajn
          pens⭑·ojn […] en⭑ vers⭑·oj ; Se⭑ vi⭑·a okul⭑·o ⫽ Ek·lum⭑·us konsol⭑·on al⭑ mi,
          mizer⭑·ul·o! ⫽ Vi, kar⭑·a, ĉu⭑ mi⭑·an vi kon⭑·as la⭑ kor⭑·on? ⫽ Tra·leg⭑·u la⭑
          vers⭑·ojn kaj⭑ mi⭑·an dolor⭑·on ; tiu psalm¹·o est⭑·as divid⭑·it·a en⭑ du⭑×dek⭑ du⭑
          egal⭑·ajn part⭑·ojn, en⭑ la⭑ Hebre⭑·a original¹·o la⭑ unu⭑·aj vort⭑·oj de⭑ la⭑ ok⭑
          vers⭑·oj en⭑ ĉiu part⭑·o komenc⭑·iĝ·as ĉiu·j per⭑ la⭑ liter⭑·o supr⭑·e~montr⭑·it·a
          ; la⭑ komun⭑·um·o ĥor⭑·e ripet⭑·is la⭑ fin⭑·ajn vers⭑·ojn ;  kant⭑·is
          si⭑·ajn dram¹·ojn en⭑ bel⭑+ritm¹·aj vers⭑·oj ; kio·n li ne⭑ pov⭑·is esprim⭑·i,
          tio·n li kant⭑·is per⭑ vers⭑·oj ; ni en⭑ proz¹·o uz⭑·as nun⭑ ordinar⭑·e la⭑
          form⭑·on konstant⭑·an („la⭑“) kaj⭑ konserv⭑·as la⭑ form⭑·on apostrof²·it·an
          special⭑·e por⭑ vers⭑·oj . {strof¹·o}

vers⭑·i

   (ntr)

          Verk⭑·i vers⭑·ojn:  […] ĉes⭑·is tro⭑ fru⭑·e en⭑ si⭑·a poet¹·ad·o por⭑
          montr⭑·i pri·plor⭑·on, mal⭑·e,  vers⭑·as dum⭑ ankoraŭ⭑ preskaŭ⭑ plen⭑·a
          jar⭑-dek⭑·o ; la⭑ poet¹-in⭑·o, fest⭑·int·a jam⭑ 80-jar⭑·iĝ·on […] plu⭑ vers⭑·as pri⭑
          am⭑·o kaj⭑ amor⁴·o ; ĵus⭑ mi vol⭑·is verk⭑·i sen⭑ stult²·a bar⭑·' de⭑ ritm¹·o kaj⭑
          de⭑ rim⭑·oj, sed⭑ tent⭑·as mi·n poem¹·on mi⭑·an sterk⭑·i per⭑ mal·licenc⁸·oj,
          vers⭑·i inter⭑ lim⭑·oj .

vers⭑·aĵ·o

          Pec⭑·o verk⭑·it·a en⭑ vers⭑·oj, ne·long⭑·a {poezi¹·aĵ·o} : tiel⭑ ekzempl⭑·e en⭑ la⭑
          vers⭑·aĵ·o „Al⭑ la⭑ Esperant⭑·ist·o“ est⭑·as ne⭑ mal·regul⭑·e uz⭑·it·a la⭑ esprim⭑·o
          „la⭑ cel⭑·o est⭑·os al·ven⭑·it·a“ ; kiam⭑ ŝi vol⭑·is port⭑·i la⭑ kuler⭑·on al⭑ si⭑·a
          buŝ⭑·o, ŝi rimark⭑·is la⭑ paper⭑·et·on kun⭑ la⭑ ring⭑·o, el·pren⭑·is ĝi·n el⭑ la⭑
          glaci⭑·aĵ·o kaj⭑ leg⭑·is la⭑ vers⭑·aĵ·on ; jen⭑ li star⭑·is supr⭑·e en⭑ la⭑
          ĉambr⭑·o kaj⭑ ten⭑·is inter⭑ la⭑ fingr⭑·oj mal·grand⭑·an roz⭑·o-kolor⭑·an
          paper⭑·on, sur⭑ kiu trov⭑·iĝ·is vers⭑·aĵ·o, vers⭑·aĵ·o de⭑ sinjor⭑·o la⭑
          leŭtenant⭑·o mem⭑ ; plen⭑+aĝ⭑·ul·oj ĝu⭑·as li⭑·ajn lirik¹·ajn vers⭑·aĵ·ojn,
          grand⭑·ajn poem¹·ojn kaj⭑ proz¹·aĵ·ojn ;  el·don⭑·is si⭑·an traduk⭑·on
          „Vers⭑·aĵ·oj en⭑ proz¹·o de⭑  “ en⭑ Moskv⁽⁺⁾·o, ĉe⭑
          „Esperant⭑·o“ en⭑ 1909.

vers⭑·ist·o

          Tiu, kiu verk⭑·as vers⭑·ojn: en⭑ vers⭑·oj ni dev⭑·as nom⭑·i „erar⭑·o“ nur⭑
          de·flank⭑·iĝ·ojn de⭑ la⭑ gramatik⭑·o (ekzempl⭑·e la⭑ apostrof²·ad·on de⭑
          adjektiv⭑·o, uz⭑·ad·on de⭑ divers⭑·aj kontraŭ·gramatik⭑·aj form⭑·oj k.t.p.,
          kio est⭑·as tre⭑ oft⭑·e renkont⭑·at·a ĉe⭑ la⭑ komenc⭑·ant·aj esperant⭑·aj
          vers⭑·ist·oj) .

   Rim.: „ {Poet¹·o} “ implic⁽⁺⁾·as poezi¹·an inspir⭑·on (kaj⭑ tiu+senc⭑·e est⭑·as
   aplik³·ebl·a al⭑ {proz¹·ist·o} ); „vers⭑·ist·o“ akcent⭑·as vers⭑+farad⁽⁺⁾·an kapabl⭑·on;
   tial⭑ okaz⭑·e oni pov⭑·as kontrast¹·ig·i: li est⭑·as vers⭑·ist·o, ne⭑ poet¹·o ; sed⭑ tio
   ne⭑ est⭑·as nepr⭑·a nuanc⭑·o, oni pov⭑·as laŭd⭑·i en⭑ aŭtent⁽⁺⁾·a poet¹·o la⭑ kapabl⭑·on de⭑
   virtuoz⭑·a vers⭑·ist·o, aŭ⭑ uz⭑·i la⭑ vort⭑·on tut⭑·e neŭtral²·e: ni direkt⭑·as al⭑ vi
   ni⭑·ajn plej⭑ kor⭑·ajn bon⭑~dezir⭑·ojn: […] al⭑ vers⭑·ist·oj abund³·e da⭑ rim⭑·oj, al⭑
   turist¹·oj mal·abund³·e da⭑ cim⭑·oj, al⭑ ĉiu·j fin⭑·e mon⭑·on, san⭑·on kaj⭑ feliĉ⭑·on .

vers⭑·er·o

   1.
          Part⭑·o de⭑ vers⭑·o.

   2.
          {vers⭑-pied⭑·o}

   {mezur⭑·o^6}

unu⭑-vers⭑·o

          Mem·star⭑·a vers⭑·o konsist⭑·ig·ant·a la⭑ tut⭑·on de⭑ strof¹·o, de⭑ teatr⭑·a
          el·dir⭑·o, ek⭑~de⭑ la⭑ 20a jar⭑-cent⭑·o ankaŭ⭑ kultur¹·at·a kiel⭑ apart⭑·a
          poezi¹-spec⭑·o: lim⭑·ig·i si·n je⭑ vort⭑-element¹·oj el⭑ la⭑ „real¹·a lingv⭑·o“ ne⭑
          signif⭑·as verk⭑·i banal²·e, tio·n bel⭑·e ekzempl⭑·ig·as la⭑ ĉi⭑-supr⭑·e cit⭑·it·a
          unu⭑-vers⭑·o de⭑  (  ): Abel⁽⁺⁾·o last⭑·a zum⭑·as super⭑ la⭑
          last⭑·a roz⭑·o ; „Nov⭑·aj unu⭑-vers⭑·oj“ .

vers⭑-far⭑·ad·o

          Art⭑·o far⭑·i vers⭑·ojn: Ĉar⭑ por⭑ kant⭑·o kaj⭑ vers⭑-far⭑·o ⫽ Est⭑·as tem⭑·o,
          est⭑·as temp⭑·o: ⫽ Laŭ⭑ kalkul⭑·' de⭑ l'⭑ kalendar¹·o ⫽ Ĵus⭑ al·ven⭑·is la⭑
          printemp⭑·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.34 2023/12/16 09:22:47 ]
     __________________________________________________________________