vertiĝ⁽⁺⁾·/·o

vertiĝ⁽⁺⁾·o

          {Kapt⭑-urn⭑·o} : tra⭑ la⭑ vertiĝ⁽⁺⁾·o mi ankoraŭ⭑ vid⭑·as ; mi tuj⭑ sekv⭑·is kaj⭑
          fal⭑·is kiel⭑ sak⭑·o, pro⭑ la⭑ mal·fort⭑·o kaj⭑ vertiĝ⁽⁺⁾·o, kiu·j est⭑·is
          rezult²·oj de⭑ tiu long⭑·a sun⭑+brul⭑·iĝ·o ; jun⭑·aj vir⭑·oj ne⭑ rajt⭑·is edz⭑·iĝ·i
          antaŭ⭑ ol⭑ montr⭑·i si⭑·ajn kuraĝ⭑·on kaj⭑ rezist⁴·on al⭑ vertiĝ⁽⁺⁾·o, star⭑·ant·e
          sur⭑ alt⭑·a rok³·o super⭑ la⭑ mar⭑·o, ĉe⭑ la⭑ rand⭑·o de⭑ la⭑ klif⁽⁺⁾·oj .

vertiĝ⁽⁺⁾·i

          Ek·hav⭑·i kapt⭑-urn⭑·on: li⭑·a kap⭑·o vertiĝ⁽⁺⁾·is kaj⭑ li ek·sent⭑·is naŭz⭑·iĝ·on ;
          ŝi dir⭑·is, rigard⭑·u en⭑ mi⭑·ajn okul⭑·ojn! Bastjan⁽⁺⁾·o far⭑·is tio·n, kvankam⭑
          bat⭑·is li⭑·a kor⭑·o kaj⭑ li ĉe⭑ tio iom⭑ vertiĝ⁽⁺⁾·is .

vert⭑·iĝ·ig·i

          Kaŭz⭑·i kapt⭑-urn⭑·on: vert⭑·iĝ·ig·a alt⭑·ec·o ; ĉu⭑ tio tiel⭑ naŭz⭑·as kaj⭑
          vert⭑·iĝ·ig·as vi·n?

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.11 2023/09/05 09:43:55 ]
     __________________________________________________________________