vidu ankaŭ la klarigojn
vest·/·i

vest·i

   (tr)

   1.
          {Kovr·i} per ŝtof·oj  pelt·oj pli mal·pli al·ĝust·ig·it·aj al la korp·o
          por ŝirm·i kontraŭ mal·varm·o, sun·o  kaŝ·i nud·ec·on: simpl·e, sed
          pur·e vest·it·a; bel·aj sklav-in·oj vest·it·aj en silk·o kaj or·o ; mi
          est·is […] nud·a, kaj vi vest·is mi·n . la hom·o est·is tre riĉ·e
          vest·it·a, li est·is vid·ebl·e grav·a person·o ; funebr·e vest·it·a vir·in·o
          ; vir·in·oj, vest·it·aj per atlas⁸·o kaj zibel·o ; mi vest·os vi·n kiel
          por edz·iĝ·o ; en silk·' brod·it·a en·vest·it·aj .

   2.
          Kovr·i: la printemp·o verd·e vest·is la ter·on; arb·ar·o vest·as la
          mont·on; la kamp·oj vestiĝ⁽⁺⁾·as per gren·o ; sen·nombr·aj insul·et·oj
          vest·it·aj de bel·a verd·aĵ·o; lad·oj el bronz·o vest·as la mur·ojn;
          vestiĝ⁽⁺⁾·u per hont·o kaj mal·honor·o tiu·j, kiu·j fanfaron·as kontraŭ mi
          ; plej pur·a stil·o vest·ant·a vigl·an kaj profund·an pens·on. {mask·i}
          , {ŝirm·i} , {teg·i}

vest·o

          Ĉio, per kio oni kovr·as la korp·on: sur·met·i, de·met·i vest·on;
          mal·nov·a, el·uz·it·a vest·o ; li far·is al li miks+kolor·an vest·on ; li
          dis·ŝir·is si·ajn vest·ojn ; ŝi kapt·is li·n je li·a vest·o, dir·ant·e:
          kuŝ·iĝ·u kun mi, sed li las·is si·an vest·on en ŝi·aj man·oj kaj
          for·kur·is ; kia drap·o, tia vest·o ; kiu·n vest·o ornam·as, tiu·n hom·oj
          ek·am·as ; valor·as ne la vest·o (ekster·a ŝajn·o) valor·as la en·est·o ;
          vest·o hom·on prezent·as ( {monaĥ·o} ) ; kontraŭ vest·o mal·bon·a
          konspir·as ĉiu ŝton·o ; li·a nigr·a vest·o est·is el la plej kar·a
          ŝtof·o ; civil¹·aj vest·oj ; funebr·aj vest·oj ; lan·aj kaj katun·aj
          tali-vest·oj ; la tut·a vest·ar·o ; la arb·ar·o montr·is si·an
          mult+kolor·an vest·on ; [  ] rigard·is la divers·ajn hom·ajn
          religi·ojn kvazaŭ mal·sam·ajn vest·ojn de unu sam·a ver·o . {kostum·o}

vest·aĵ·o

          Ĉiu el la pec·oj de plur⁴+pec·a {vest·o} : en blank·a vest·aĵ·o el lin·o,
          silent·e sur·sid·as pal·eg·a fraŭl-in·o ; sinjor·o en […] vest·aĵ·o de
          rajd·o ; ŝi met·is si·ajn vest·aĵ·ojn tiel ord·e, dum la ali·aj ĵet·is
          la si·ajn pelmel⁽⁺⁾·e . [list¹·o.gif] vest·aĵ·oj

vest·ej·o

          Lok·o, kie oni konserv·as  las·as la vest·ojn: vest·ej·o de teatr·o;
          li dir·is al la estr·o de la vest·ej·o: el·port·u vest·ojn por ĉiu·j
          serv·ant·oj de  . ŝi ir·as el la kabinet⁵·o en la vest·ej·on ; la
          reĝ·o est·as en la vest·ej·o .

ali~vest·i

   (tr)

          Vest·i iu·n per vest·o diferenc·a je tiu de ties seks·o  pozici¹·o:
          mi ali~vest·os mi·n kaj ir·os en la batal·on ; la re·ĝin²·o ali~vest·is
          si·n kiel kamp·ar·an·in·o ; [li] apenaŭ hav·is temp·on si·n lav·i kaj
          ali~vest·i post la vojaĝ·o ; pastr-in·o, ali~vest·it·a kiel la di-in·o
          Izid⁽⁺⁾·o .

mal·vest·i

          {Sen·vest·ig·i} : ni ne hav·is io·n, per kio si·n vest·i  mal·vest·i ;
          li ne plu hav·is io·n por mal·vest·i si·n, nur la propr·an haŭt·on ;
          jun·ul·in·o mal·vest·is si·n ekster la prezid·ant·ej·o kaj star·is nud·a
          antaŭ la pord·eg·o .

kap-vest·o

          {Vest·o} per kiu oni kovr·as la kap·on, precip·e kiam ne tem·as pri
          la kutim·aj ĉapel·o  ĉap·o: la bask·et·oj de li·a blank·a kap-vest·o
          ankoraŭ kaŝ·is la supr·an part·on de li·a vizaĝ·o ; kap-vest·it·a per
          si·a ne·mal·hav·ebl·a konus·a ĉapel·o .

labor-vest·o

          {Vest·o} sur·port·at·a dum labor·o kiel ŝirm·il·o  kiel sign·o de
          funkci¹·o...: la humil·a klient¹·ar·o de l' hebre·a kvartal·o, en si·aj
          labor-vest·oj ; ŝi sur·hav·as normal¹·an hejm·an labor-vest·on ; ŝi klak³·e
          trot·as en la kuir·ej·on por lav·i li·an labor-vest·on .

maten-vest·o

          Vest·o por port·i maten·e en·dom·e, ordinar·e varm·a kaj mol·a: mi por
          la honorari⁶·o tuj aĉet·os al mi pluŝ·an maten-vest·on kun pelt·a
          ĉirkaŭ·kudr·o .

nokt·o-vest·o

          {Vest·o} , kiu·n oni sur·met·as por nokt·a temp·o  por dorm·o: ŝi
          trov·is ŝi·n jam en nokt·o-vest·o, kaj evident¹·e pret·a por en·lit·iĝ·i ;
          ŝi […] subit·e star·is apud li en si·a mal·dik·eg·a nokt·o-vest·o .

pied-vest·o

          {Vest·o} per kiu oni kovr·as la pied·ojn: li·a pied-vest·o ne est·is
          pli bon·aunu flik·o sur ali·a .

sen·vest·ig·i

   (tr)

          De·met·i ies vest·ojn: kaj ili sen·vest·ig·is li·n, kaj sur·met·is al li
          skarlat·an mantel·on ; ferm·int·e la pord·on, li komenc·is si·n
          sen·vest·ig·i . {mal·vest·i}

sen·vest·iĝ·i

   (ntr)

          Sen·iĝ·i je vest·oj: la dorm·em·an serv·ist·in·on […] ŝi rapid·e
          for·permes·is, dir·int·e ke ŝi mem sen·vest·iĝ·os ; ŝi sen·vest·iĝ·is kaj
          […] tuj mal·aper·is .

sub·vest·o

          Ne·montr·at·a {vest·o} , kiu·n oni port·as sub la vid·ebl·aj: delikat·aj
          sub·vest·oj de vir·in·o;  el·ir·is el la lit·o kaj komenc·is
          sur·met·i la sub·vest·ojn ; la reklam¹·ant·a firma⁽⁺⁾·o pretend·as, ke tiu
          mir·ind·a sub·vest·o efik·e mal·dik·ig·os el·star·an ventr·on .

sur·vest·o

          {Super·vest·o} : aper·is ne·alt·a hom·o en ruĝ·a sur·vest·o, brod·it·a per
          bizar⁽⁺⁾·e sinu⁽⁺⁾·ant·aj or·aj serpent·oj .

super·vest·o

          {Vest·o} kiu·n oni sur·met·as sur ali·ajn vest·ojn, precip·e tia·j kiu·jn
          oni port·as ekster·dom·e por si·n protekt¹·i kontraŭ mal·varm·o 
          pluv·o: li port·as roz·o-kolor·an super·vest·on kaj teler·o-form·an
          ĉapel·on ; li de·tir·is si·ajn ŝam·ajn gant·ojn kaj dis·buton·um·as la
          super·vest·on ; li pren·is si·an super·vest·on kaj for·las·is la bal·on
          antaŭ kelk·aj minut·oj, dir·is  ; ni en·rigard·u iom en la
          antaŭ·ĉambr·on, kie trov·is rifuĝ·on la super·vest·oj, baston·oj,
          pluv-ombrel·oj kaj galoŝ·oj ; oni pov·us dir·i, ke ŝi·n kapt·is fort·a
          mal·varm·o, ĉar ŝi iom trem·is sub la pelt·a super·vest·o, kaj ke ŝi
          io·n profund·e hont·is, ĉar ŝi ne pov·is for·lev·i la okul·ojn de la
          ŝton·oj de la trotuar·o ; du sinjor·in·oj en velur·aj super·vest·oj,
          apog·ant·e si·n reciprok·e unu al la ali·a, ir·is rapid·e kaj
          inter·parol·is gaj·e .

   [artikol-versi⁹·o: 1.132 2023/12/12 20:10:29 ]
     __________________________________________________________________