vibr¹·/·i

vibr¹·i

   (ntr)

   1.
          Pri⭑ {elast⭑·a} korp⭑·o: regul⭑·e kaj⭑ rapid⭑·e {trem⭑·i} , tiel⭑ ke⭑ oni
          pov⭑·as apenaŭ⭑ vid⭑·i, sed⭑ sent⭑·i ĝi·n kaj⭑ eventual¹·e aŭd⭑·i
          sam⭑+frekvenc⁽⁺⁾·an son⭑·on: la⭑ metal⭑·a bru⭑·o de⭑ sonor⭑·il·o vibr¹·ant·a .
          {altern⭑·i} , {sving⭑·iĝ·i} , {tint⭑·i} , {sonor⭑·i}

   2.
          Pri⭑ {son⭑·o} : {sving⭑·iĝ·i} regul⭑·e inter⭑ du⭑ proksim⭑·aj frekvenc⁽⁺⁾·oj
          tiel⭑, ke⭑ est⭑·iĝ·as trem⭑·ant·a ne·firm⭑·a, {ŝveb³·ant·a} son⭑·o: tiu·j vort⭑·oj,
          el·parol⭑·it·aj per⭑ voĉ⭑·o vibr¹·ant·a, al·ir⭑·is rekt⭑·e al⭑ la⭑ kor⭑·o de⭑ la⭑
          mal·jun⭑·a nobel⭑·ul·o ; voĉ⭑·o, en⭑ kiu vibr¹·is la⭑ energi⭑·o de⭑ rom⁽⁺⁾·a
          soldat⭑·o ; per⭑ voĉ⭑·o en⭑ kiu vibr¹·is korp⭑-rem⭑·o kaj⭑ tim⭑·o, ŝi pet⭑·eg·is,
          ke⭑ […] li kompat⭑·u ŝi·n ; la⭑ bird⭑·oj kaskad⁽⁺⁾·e plen⭑·ig·is la⭑ aer⭑·on per⭑
          vibr¹·ant·aj ton⭑·oj ; ŝi⭑·aj okul⭑·oj bril⭑·is melankoli³·e, kaj⭑ ŝi⭑·a voĉ⭑·o
          vibr¹·et·is de⭑ pli⭑ intim⭑·a kamarad⭑·ec·o ol⭑ ordinar⭑·e . {interfer⁽⁺⁾·i} ,
          {modul¹·iĝ·i} , {oscil⁽⁺⁾·i}

   3.
          {Sent⭑·o} , {emoci³·o} simil⭑·ant·a fizik⭑·an vibr¹·ad·on, altern⭑·e rapid⭑·e
          ŝvel⭑·et·ant·a kaj⭑ mal·ŝvel⭑·et·ant·a: kontraŭ⭑ bel⭑·ec·o tiel⭑ vibr¹·ant·a de⭑
          pasi⭑·o, kiel⭑ est⭑·as la⭑ ŝi⭑·a, vir⭑·o [ne⭑] pov⭑·as kontraŭ·batal⭑·i ; en⭑ li
          vibr¹·as printemp⭑·o, li⭑·a kor⭑·o tambur⭑·as . {ebri¹·a^2} , {eŭfori⁽⁺⁾·o} ,
          {flagr³·i} , {fluktu⁽⁺⁾·i} , {sku⭑·iĝ·i}

vibr¹·o

          Iu el⭑ la⭑ altern⭑·aj mov⭑·oj de⭑ io vibr¹·ant·a: radi⭑·o-aparat¹·oj kre⭑·as, laŭ⭑
          si⭑·a grand⭑·ec·o, ankaŭ⭑ mem·vibr¹·ad·on, la⭑ tub⭑·oj vibr¹·ig·as si·n mem⭑, kaj⭑
          tiu·j vibr¹·oj, sen⭑ la⭑ neces⭑·a ŝirm⭑·ad·o, influ⭑·as ankaŭ⭑ la⭑ anten¹·on,
          kiu tia·mani¹·er·e kapt⭑·as grotesk²·ajn ond⭑·ojn: la⭑ aparat¹·o fajf⭑·as,
          knar⁴·as, bru⭑·as ; [li] vid⭑·is […] trem⭑·et·on ĉirkaŭ⭑ ŝi⭑·aj […] lip⭑·oj,
          kaj⭑ rimark⭑·is vibr¹·et·on en⭑ ŝi⭑·a voĉ⭑·o ; tiu ekscit⭑·o est⭑·is la⭑ vibr¹·o
          de⭑ la⭑ feliĉ⭑·o . {disonanc⁽⁺⁾·o} , {interfer⁽⁺⁾·o} , {frekvenc⁽⁺⁾·o^1} ,
          {trem⭑·o}

   Rim.: Zamenhof en⭑ unu⭑ verk⭑·o uz⭑·is la⭑ vort⭑·on „  “: artrit⭑·aj
   sent⭑·ad·oj est⭑·as ĉiam⭑ akompan⭑·at·aj de⭑ mal·akord¹·o de⭑ la⭑ meĥanik⭑·aj
    .

vibr¹·ig·i

   1.
          Kaŭz⭑·i vibr¹·ad·on de⭑ io: la⭑ aer⭑·o, el·ig⭑·at·a fort⭑·e el⭑ la⭑ pulm⭑·oj tra⭑ la⭑
          glot⁽⁺⁾·o vibr¹·ig·as la⭑ voĉ⭑·ajn kord⭑·ojn, tiam⭑ ili ritm¹·e ek·mov⭑·iĝ·as kaj⭑
          pro⭑ si⭑·aj long⭑·ec·o, larĝ⭑·ec·o kaj⭑ streĉ⭑·it·ec·o – princip⭑·e tut⭑·e sam⭑·e
          kiel⭑ ĉe⭑ la⭑ muzik⭑·aj instrument¹·oj – produkt⭑·as divers⭑·ajn son⭑·ojn ;
          kvar⭑ elektr¹·aj motor¹·oj trov⭑·iĝ·as sub⭑ la⭑ ŝip⭑·o: rezult²·e, neniu
          stir⁹·il·o kaj⭑ neniu helic⁴·o-ŝaft⁽⁺⁾·o pov⭑·as vibr¹·ig·i kaj⭑ bru⭑·ig·i la⭑ ŝip⭑·on
          .

   2.
          Ig⭑·i {vibr¹·i^3} la⭑ sent⭑·ojn, tuŝ⭑·i emoci³·e: la⭑ infan⭑·o al·kur⭑·is al⭑ ŝi,
          […] balbut⭑·ant·e tiu·n ĉarm⭑·an vort⭑·on, kiu vibr¹·ig·as la⭑ kor⭑·on de⭑
          patr⭑·in·oj ; varm⭑·eg·a tag⭑+mez⭑·a sun⭑·o bril⭑·e lum⭑·ig·is la⭑ plac⭑·on, la⭑
          sekv⭑·ant·an tag⭑·on, kaj⭑ vibr¹·ig·is ( {trem⭑-bril⭑·i} gis) la⭑ aer⭑·on super⭑
          ĝi⭑·a brik⭑·a pavim⭑·o ; li ricev⭑·is fi·lin⭑·on kelk⭑·ajn jar⭑·ojn post⭑ la⭑
          edz⭑·iĝ·o [sed⭑] tio ne⭑ tre⭑ vibr¹·ig·is ( {ŝancel⭑·is} ) li⭑·ajn sent⭑·ojn .

post·vibr¹·i

          Plu⭑ vibr¹·i post⭑ la⭑ ĉes⭑·ig·o de⭑ la⭑ impuls¹·o est⭑·ig·int·a la⭑ vibr¹·on: li⭑·aj
          timpan⁽⁺⁾·oj ŝajn⭑·is post·vibr¹·i [pro⭑ la⭑ alarm¹·il·o] ; fin⭑·e li ek·dorm⭑·as,
          kaj⭑ en⭑ li⭑·aj sonĝ⭑·oj post·vibr¹·as lern⭑·ej·aj bild¹·oj, kia·j ĵus⭑ okup⭑·is
          li⭑·an mal·dorm⭑·an cerb⭑·on . {sonor⭑·i}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.25 2023/10/21 16:50:36 ]
     __________________________________________________________________