vidu ankaŭ la klarigojn
vigl·/·a

vigl·a

   1.
          Freŝ·a, gaj·a, kiel pro ĵus·a vek·iĝ·o el bon·a dorm·o: li bon·e manĝ·is,
          li bon·e dorm·is, li far·iĝ·is vigl·a ; li vek·iĝ·is post kvar·on-hor·o,
          jam iom pli vigl·a ; ĉio star·as klar·e kaj plastik⁴·e antaŭ mi·a
          anim·o, mi sent·as mi·n tiel vigl·a ; li pov·is sid·i long·e kaj per
          si·a vigl·a imag·o prezent·i al si la plej strang·ajn bild¹·ojn pri
          tio, kiel la strat·o antaŭ·e kred·ebl·e aspekt¹·is ; li vid·is si·an
          patr·on de·nov·e vigl·a kaj san·a, li aŭd·is li·n rid·ant·a tiel, kiel li
          ĉiam rid·ad·is, kiam li est·is en tre bon·a humor·o ; vigl·a humor·o .
          {mal·dorm·a}

   2.
          Rapid+ag·a, {rapid+mov·a} ; plen·a je ekscit·o kaj viv·o: la kuz·oj
          est·is du vigl·aj knab·oj ; kelk·e da scienc·ul·oj sid·is en vigl·a
          inter·parol·ad·o ĉe si·aj kruĉ·et·oj ; li est·is jen vigl·a, jen
          mal·bon+humor·a, sed ŝi ne kuraĝ·is dir·i  unu vort·on ; mov·iĝ·em·aj,
          tre vigl·aj okul·oj ; li kun ĉiu moment·o far·iĝ·ad·is pli vigl·a kaj
          ricev·is ruĝ·ajn vang·ojn, kiam li parol·is pri la tag·o de la
          fianĉ·iĝ·o ; li·a vigl·a karakter·o plaĉ·is ĉe la unu·a vid·o, li tamen
          ne mult·e far·is, li hav·is tro mult·e da fest·oj ; [li] danc·is kun
          vigl·aj salt·oj . {aventur·em·a} , {viv·a^2}

   3.
          Rapid·e kaj aktiv·e progres·ant·a; {diligent·a} , {energi·a} : ili
          est·as vigl·aj: antaŭ ol ven·as al ili la akuŝ·ist·in·o, ili jam est·as
          nask·int·aj ; ili est·is tre diligent·aj kaj vigl·aj, la mal·jun·aj
          ge·edz·oj, neniu·n hor·on ili pas·ig·is en sen·labor·ec·o ; potenc·e
          dis·volv·iĝ·ant·a, vigl·a urb·o . {fervor·a}

   4.
          {Atent·e} pri·gard·ant·a, observ·em·a: mi ne pov·us mem gard·i tiel
          mult·e~nombr·ajn brut·ar·ojn kaj tial mi elekt·is vigl·ajn hund·ojn kaj
          saĝ·ajn paŝt·ist·ojn ; gard·ist·oj vigl·aj, kiel hund·oj .

vigl·e

          En vigl·a manier·o; kun impet⁸·o, diligent·o ktp: la labor·o est·as
          far·at·a vigl·e kaj sukces·as en ili·aj man·oj ; la pep·ant·aj bird·oj
          […] vigl·e salt·ad·is de branĉ·o sur branĉ·on ; la knab·o fajf·is tiel
          vigl·e, kiel mal·grand·a bird·o ; vigl·e kaj bon+humor·e li en·ir·is ; la
          mal·grand·a knab·in·o […] aspekt¹·is vigl·e kaj saĝ·e, ŝi est·is fi·lin·o
          de la urb·estr·o ; apenaŭ li en·frot·is al ŝi la ŝmir·aĵ·on en la
          pied·on, la mal·jun·ul·in·o lev·iĝ·is kaj ek·ir·is mult·e pli vigl·e ol
          antaŭ·e ; li·n tre vigl·e okup·is la pens·o, kia·jn profit·ojn oni
          hav·us, se oni posed·us tia·jn okul-vitr·ojn ; la freŝ·a font·a akv·o
          vigl·e el·ŝpruc·ad·is . {fort·e^1} , {fervor·e}

vigl·i

   (ntr)

   1.
          Rapid·e {ag·i} , kun freŝ·a spirit·o, kun atent·o: mi pet·as,
          rapid·ig·u, ke ili iom pli vigl·u ; la viv·o vigl·is antaŭ la
          mal·ferm·it·aj fenestr·oj ; sur la Esperant·a libr·o-merkat⁴·o vigl·as
          plur⁴·aj el·don·ej·oj japan⁹·aj ; fort·e vigl·is en ŝi la dezir·o divid·i
          kun iu ali·a la ĉef·ajn spert·ojn de la viv·o . {bol·i^3} , {fervor·i}

   2.
          {Mal·dorm·i} kaj atent·e gard·i: jen mi vigl·os (vigl·e pri·zorg·os,
          pri·gard·os) super ili por mal·bon·o, ne por bon·o ; do vigl·u (
          {atent·u} , est·u {pret·a} ), ĉar vi ne sci·as, kiam ven·os la
          dom·o-mastr·o ; se la dom-mastr·o sci·us, [kiam] ven·os la ŝtel·ist·o, li
          vigl·us ; [li] trov·is ili·n dorm·ant·aj, […]: ĉu vi do ne hav·is
          fort·on vigl·i kun mi  unu hor·on ? mi vigl·is, kiel vir·o
          kutim·int·a al subit·aj danĝer·oj en kamp·oj kaj arb·ar·oj .

vigl·o, vigl·ec·o

          Impet⁸·o, freŝ+humor·ec·o, atent·em·o, intens⁴·o de sent·oj: la amuz·iĝ·ad·o
          est·is en plen·a vigl·ec·o ; jun·a princ·o tromp·is la vigl·ec·on de la
          pastr·oj ; kiom da vigl·o, kiom impet⁸·a viv·em·o !

vigl·ig·a

          Kiu don·as vigl·on, fort·on, em·on: kiel la pluv·o est·as […] vigl·ig·a
          ! abund³·a fajr·o brul·is sur la kamen·o, plen·ig·ant·e la ĉambr·on per
          vigl·ig·a varm·o ; la freŝ·a, vigl·ig·a aer·o de la […] mont·ar·o .
          {tonik⁽⁺⁾·a}

vigl·ig·i

   (tr)

          Instig·i al pli da ag·ad·o, kre·i pli viv·an etos⁹·on: vigl·ig·it·a de
          vin·o ; li kun·ven·ig·is ili·n […] kaj vigl·ig·is ili·an kor·on, dir·ant·e:
          est·u kuraĝ·aj kaj fort·aj, ne tim·u ; mi opini·as konven·a […],
          vigl·ig·i vi·n per re·memor·ig·o ; en Ital⁸·uj·o […] la aer·o vigl·ig·as,
          dum en nord·o, la mal·varm·a, griz·a, kvazaŭ plumb·a tag·o ni·n prem·as
          al la ter·o ; li·n ne vigl·ig·us la esper·o [pri io] pli bon·a ol tio,
          kio jam ekzist·as ; ni ĉiu+jar·e kun·ven·as […] por vigl·ig·i en ni la
          am·on al la ide·o Esperant·ism·a . {admon·i} , {agit²·i} , {instig·i}

vigl·iĝ·i

   (ntr)

          Ek·ag·i iom viv·e, verv³·e, rapid·e: la popol·o vigl·iĝ·is de la vort·oj
          de [la] reĝ·o ; nun la bov·in·oj vigl·iĝ·is, mi aŭd·is ili·n rapid·e
          trot·ant·ajn mal·antaŭ mi ; last·a+temp·e interes·o pri la lingv·o
          sufiĉ·e vigl·iĝ·is ; li·a konscienc·o […] nun subit·e vigl·iĝ·is ; la
          komenc·e trankvil·a protest¹·o pli·vigl·iĝ·is, kiam grup·o de jun·aj
          art·ist·oj prezent·is si·an protest¹·on . {agit²·iĝ·i} , {vek·iĝ·i^2}

mal·vigl·a

          Sen·fort·a, sen·energi·a, ne·ag·em·a: ho mal·saĝ·ul·oj kaj kor·e mal·vigl·aj
          […] ! ĝoj·a li ven·is al mi, rapid·e salt·ant·e, sed mal·ĝoj·a,
          mal·vigl·a li for·ir·is . iam cert·e ŝi est·is bel·a, sed nun aspekt¹·is
          lac·a kaj mal·vigl·a . {flegm·a} , {mal·diligent·a} , {pigr⁽⁺⁾·a}

mal·vigl·i

   (ntr)

          Ne  ne rapid·e ag·i, mal·hav·i gaj·on  impet⁸·on: kaj kiam la
          fianĉ·o mal·fru·is, ili ĉiu·j mal·vigl·is kaj dorm·is ; ju pli alt·aj la
          pland·um·oj est·iĝ·is, des pli mal·vigl·is la paŝ·oj de la jun·ul·o ;
          last·a+temp·e urb·o-centr·oj mal·vigl·as, ĉar ek~de plur⁴·aj jar·oj est·as
          mal·ferm·at·aj grand+vend·ej·oj ekster la urb·oj .

mal·vigl·o, mal·vigl·ec·o

          Mank·o je intens⁴·o, fort·o, energi·o, ag·em·o: ŝi fal·is en rigid·an
          mal·vigl·ec·on ;  ne montr·is […] mal·gaj·on pro la mal·vigl·o de
          si·a edz·o .

mal·vigl·ig·i

   (tr)

          Sen·ig·i je em·o al ag·ad·o, mal·gaj·ig·i, mal·for·tig⁸·i: [la hund·ojn]
          mal·vigl·ig·is la varm·eg·o kaj ili kuŝ·is el·ig·int·e la lang·on, bru·e
          spir·is kaj neniel atent·is la verd+dors·ajn lacert·ojn ; la recesi⁽⁺⁾·o
          mal·vigl·ig·is alt·iĝ·on de la prez·oj, kaj dum 1999 nur tri+foj·e oni
          registr·is inflaci⁹·on . {brems⁵·i} , {brid·i}

mal·vigl·iĝ·i

   (ntr)

          ·i dorm·em·a, mal·atent·a, ne ag·em·a: la mal·feliĉ·ul·in·o pli kaj pli
          mal·fort·iĝ·is, mal·vigl·iĝ·ant·e, mal·gras·iĝ·ant·e, iom post iom si·n
          klin·ant·e al la tomb·o ; kapt·ant·e la pas·em·an ombr·on tie enu·is la
          ĉeval-gard·ant·oj kun la mal·vigl·iĝ·int·aj ĉeval·oj ; jen mi aŭd·is:
          […mult·ajn ted·ajn vort·ojn], feliĉ·e ŝi iom·et·e mal·vigl·iĝ·as [nun] .

re·vigl·ig·i

   (tr)

          Re·don·i freŝ·an ag·em·on  konsci·on: li re·vigl·ig·as la anim·on de si·a
          sinjor·o ; la feliĉ·a ide·o pri la famili·aj festen·oj […] iom
          re·vigl·ig·is li·n kaj iom post iom li·a mal·bon·a humor·o mal·aper·is .
          {vek·i}

re·vigl·iĝ·i

   (ntr)

          Post mal·vigl·o re·hav·i pli da verv³·o, da ag·em·o: rigard·u, kiel
          re·vigl·iĝ·is mi·aj okul·oj, kiam mi gust·um·is iom el ĉi tiu miel·o ;
          las·u mi·n liber·a, por ke mi iom re·vigl·iĝ·u ; post ĉiu nov·a silent·a
          temp·o, se ĝi  daŭr·us dek·on da jar·oj, aper·os nov·a re·vigl·iĝ·o .

   [artikol-versi⁹·o: 1.36 2023/10/21 16:50:36 ]
     __________________________________________________________________