vidu ankaŭ la klarigojn
virt⭑·/·o
virt⭑·o
1.
Konstant⭑·a em⭑·o far⭑·i bon⭑·on: li kred⭑·is al⭑ la⭑ Etern⭑·ul·o kaj⭑ tio est⭑·is
kalkul⭑·it·a al⭑ li kiel⭑ virt⭑·o ; la⭑ virt⭑·o gard⭑·as tiu·n, kiu ir⭑·as
ĝust⭑·an voj⭑·on ; minac⭑·as vi·n intern⭑·aj katastrof¹·oj, kiu·jn pov⭑·as
for·ig⭑·i nur⭑ la⭑ virt⭑·o kaj⭑ saĝ⭑·o ; se⭑ ili ankoraŭ⭑ ne⭑ kaŝ⭑·is ŝi·n de⭑
mi, kred⭑·ebl·e ili ne⭑ mult⭑·e zorg⭑·as pri⭑ ŝi⭑·a virt⭑·o ; kun⭑·e kun⭑ la⭑
ĉast⭑·ec·o for·flug⭑·as ankaŭ⭑ la⭑ virt⭑·o, kiel⭑ la⭑ odor⭑·o mal·aper⭑·as el⭑
velk⭑·int·a roz⭑·o ; la⭑ virt⭑·o si·n mem⭑ rekompenc⭑·as ; pli⭑ bon⭑·a virt⭑·o
sen⭑ or⭑·o, ol⭑ or⭑·o sen⭑ honor⭑·o ; bel⭑·ec·o log⭑·as, virt⭑·o apog⭑·as ; el⭑ la⭑
neces⭑·ec·o oni dev⭑·as far⭑·i virt⭑·on (oni dev⭑·as akir⭑·i merit⭑·on far⭑·ant·e
propr⭑·a+mov⭑·e tio·n, kio·n oni ne⭑ pov⭑·as evit⭑·i) . {bon⭑~far⭑·o} , {fid⭑·o^2}
2.
Ĉiu el⭑ la⭑ apart⭑·aj bon⭑·aj inklin⭑·oj de⭑ la⭑ anim⭑·o: modest⭑·ec·o est⭑·as
bel⭑·a virt⭑·o ; ŝi est⭑·is eduk⭑·at·a, [kaj⭑] lern⭑·ad·is ĉiu·jn reĝ⭑·ajn
virt⭑·ojn ; la⭑ di⭑·oj favor⭑·is vi·n per⭑ plej⭑ grand⭑·a virt⭑·o, per⭑
prudent⭑·a humil⭑·ec·o ; bel⭑·ec·o, mild²·ec·o, modest⭑·ec·o, obe⭑·ec·o kaj⭑
pi⭑·ec·o, jen⭑ est⭑·as la⭑ virt⭑·oj, kiu·j konven⭑·as al⭑ vir⭑·in·o ; mi cit⭑·ad·is
mi⭑·ajn virt⭑·ojn (aŭ⭑ pli⭑ ĝust⭑·e mi fanfaron⭑·is pri⭑ mal·est⭑·o de⭑
mal·virt⭑·oj) ; [si⭑·ajn] tri⭑ fil⭑·ojn […] li zorg⭑·e eduk⭑·is,
admon⭑-instru⭑·ant·e al⭑ ili ĉia·n virt⭑·on . {kvalit¹·o^4}
virt⭑·a
1.
Posed⭑·ant·a virt⭑·on, virt⭑·ojn: est⭑·is hom⭑·o virt⭑·a kaj⭑ sen·makul⭑·a
; ili am⭑·e vart⭑·is la⭑ infan⭑·on, kiu kresk⭑·is san⭑·a kaj⭑ virt⭑·a ;
Knab⭑·in·oj virt⭑·aj en⭑ kamer⭑·oj | Si·n rigl⭑·is dum⭑ ni preter·bol⭑·is ;
virt⭑·a vir⭑·in·o strat⭑·on ne⭑ kon⭑·as ; por⭑ virt⭑·a orel⭑·o ne⭑ danĝer⭑·as
vort⭑·o mal·bel⭑·a .
2.
Konform⭑·a al⭑ virt⭑·o: virt⭑·a ekzempl⭑·o ; rilat⭑·e aflikt³·it·on kaj⭑
sen·hav⭑·ul·on est⭑·u virt⭑·aj ; ŝi konserv⭑·is patr⭑·in·an aŭtoritat⭑·on
sufiĉ⭑·e grand⭑·an, por⭑ facil⭑·e re·konduk⭑·i si⭑·an fi·lin⭑·on en⭑ la⭑ virt⭑·an
voj⭑·on .
{brav⭑·a} , {ĉast⭑·a} , {dec⭑·a^1} , {honest⭑·a^3.a} , {nobl⭑·a} , {solid²·a^4}
virt⭑·ul·o
Tiu, kiu posed⭑·as virt⭑·on, kiu volont⭑·e ag⭑·as bon⭑·e: virt⭑·ul·o kompat⭑·os
la⭑ viv⭑·on de⭑ si⭑·a brut⭑·o ; amik⭑·ec·o kun⭑ virt⭑·ul·oj est⭑·as ĉiam⭑
frukt⭑·o-plen⭑·a; tial⭑ oni loĝ⭑·u ĉiam⭑ kun⭑ la⭑ virt⭑·ul·oj .
mal·virt⭑·o
1.
Konstant⭑·a em⭑·o far⭑·i mal·bon⭑·on: vi⭑·a intern⭑·o est⭑·as plen⭑·a de⭑ rab⭑·ad·o
kaj⭑ mal·virt⭑·o ; la⭑ labor⭑·o for·ig⭑·as de⭑ ni tri⭑ grand⭑·ajn mal·bon⭑·ojn:
la⭑ enu⭑·on, la⭑ mal·virt⭑·on kaj⭑ la⭑ mizer⭑·on ; la⭑ mal·virt⭑·o dis·sku⭑·as
ankaŭ⭑ la⭑ fortik⭑·ec·on de⭑ la⭑ karakter⭑·o .
2.
Ĉiu el⭑ mal·bon⭑·aj {inklin⭑·o} j de⭑ la⭑ anim⭑·o: kiam⭑ mi vol⭑·as kaŝ⭑·i
mi⭑·ajn mal·virt⭑·ojn, mi kulp⭑·ig·as pri⭑ ĉio mi⭑·ajn sen·kulp⭑·ajn infan⭑·ojn
; li ja⭑ part⭑·o-pren⭑·is en⭑ la⭑ mal·virt⭑·oj kaj⭑ diboĉ⭑·oj de⭑ la⭑ cezar⁽⁺⁾·o ;
mal·riĉ⭑·ec·o ne⭑ est⭑·as mal·virt⭑·o ; sen·labor⭑·ec·o est⭑·as patr⭑·in·o de⭑ ĉiu·j
mal·virt⭑·oj .
mal·virt⭑·a
Posed⭑·ant·a mal·virt⭑·on, mal·virt⭑·ojn; ne·konform⭑·a al⭑ virt⭑·o: sid⭑·ig·u
apud⭑ li du⭑ hom⭑·ojn mal·virt⭑·ajn, kaj⭑ ili atest⭑·u kontraŭ⭑ li ; el⭑ la⭑
kor⭑·o de⭑ hom⭑·oj el·ir⭑·as mal·virt⭑·aj pens⭑·oj, mal·ĉast⭑·aĵ·oj ; ŝi rimark⭑·is
la⭑ mal·virt⭑·an kondut⭑·on de⭑ ŝi⭑·a amik⭑-in⭑·o, kaj⭑ ŝi⭑·a honest⭑·ec·o ne⭑ ĝi·n
aprob⭑·is ; [ĉu⭑] oni tuj⭑ don⭑·is kred⭑·on al⭑ tia mal·virt⭑·a kalumni⭑·o ?
{fi⭑·a} , {mal·nobl⭑·a} , {pervers⁽⁺⁾·a} {gangren¹·i} , {korupt³·i^2}
mal·virt⭑·ul·o
Tiu, kiu est⭑·as mal·virt⭑·a, kiu volont⭑·e ag⭑·as mal·bon⭑·e:
dron⭑·is pli⭑ kaj⭑ pli⭑ profund⭑·en en⭑ mal·virt⭑·oj, kaj⭑ eĉ⭑ ador⭑·is abomen⭑·e
mal·virt⭑·ajn di⭑-in⭑·ojn, kiu·j nur⭑ ekzist⭑·as en⭑ la⭑ imag⭑·o de⭑ mal·virt⭑·ul·oj
.
{fi·ul⭑·o}
[artikol⭑-versi⁹·o: 1.27 2023/10/21 16:50:36 ]
__________________________________________________________________