vidu ankaŭ la klarigojn
viv⭑·/·i
viv⭑·i
(ntr)
1.
Posed⭑·i la⭑ kapabl⭑·ojn si·n nutr⭑·i kaj⭑ re·produkt⭑·i, percept¹·i si⭑·an
ĉirkaŭ·aĵ⭑·on kaj⭑ ― koncern⭑·e best⭑·ojn ― ankaŭ⭑ si·n mov⭑·i: viv⭑·ant·a
organism¹·o ; viv⭑·ant·a verd⭑·aĵ·o ; la⭑ viv⭑·ant·a Di⭑·o ; viv⭑·ant·a ekzempl⭑·o
.
a)
Uz⭑·i tiu·jn kapabl⭑·ojn dum⭑ la⭑ temp⭑·o inter⭑ nask⭑·iĝ·o kaj⭑ mort⭑·o:
tre⭑ long⭑·e viv⭑·u li! ; kio viv⭑·as, neces⭑·e dev⭑·as iam⭑ mort⭑·i ;
ĉu⭑ la⭑ mal·jun⭑·ul·o ankoraŭ⭑ viv⭑·as ? [la⭑] generaci⭑·o viv⭑·ant·a ;
viv⭑·u, progres⭑·u, sed⭑ lern⭑·i ne⭑ ĉes⭑·u ; nek⭑ viv⭑·i nek⭑ mort⭑·i ;
li ne⭑ viv⭑·os pli⭑, ol⭑ unu⭑ tag⭑·on ; kiu viv⭑·os, tiu vid⭑·os (tio·n
oni sci⭑·os nur⭑ post⭑ kelk⭑·a temp⭑·o) .
b)
Uz⭑·i tiu·jn kapabl⭑·ojn laŭ⭑ ia·j kondiĉ⭑·oj, ia⭑ manier⭑·o: mi viv⭑·as
kun⭑ li en⭑ grand⭑·a amik⭑·ec·o ; ili ambaŭ⭑ est⭑·is tiel⭑
mal·agrabl⭑·aj […], ke⭑ oni ne⭑ pov⭑·is viv⭑·i kun⭑ ili ; ni viv⭑·is
kelk⭑·ajn semajn⭑·ojn en⭑ la⭑ dom⭑·o de⭑ ŝi⭑·aj ge·patr⭑·oj ; hom⭑·oj ja⭑
ne⭑ pov⭑·as viv⭑·i en⭑ la⭑ akv⭑·o ; viv⭑·i en⭑ la⭑ land⭑·o kiel⭑ fremd⭑·ul·o
; nur⭑ por⭑ vi mi viv⭑·as ; [ĉu⭑] ili viv⭑·as feliĉ⭑·e unu⭑ kun⭑ la⭑
ali⭑·a ? li viv⭑·as kiel⭑ urs⭑·o, ne⭑ vizit⭑·ant·e iu·n ajn⭑ hom⭑·on ; mi
est⭑·is feliĉ⭑·a, viv⭑·is en⭑ la⭑ nun⭑·o kaj⭑ ne⭑ pens⭑·is pri⭑ est⭑·ont·ec·o
; li viv⭑·as en⭑ si⭑·aj libr⭑·oj (ignor²·ant·e ĉio·n ali⭑·an) per⭑ si⭑·a
tut⭑·a anim⭑·o ; viv⭑·i sen·de·pend⭑·an viv⭑·on ; viv⭑·i en⭑ ĝoj⭑·o kaj⭑
plezur⭑·o ; li viv⭑·as en⭑ ĝu⭑·o kaj⭑ bru⭑·o . {kondut⭑·i} , {loĝ⭑·i}
{veget⭑·i^1}
2.
Hav⭑·ig·i al⭑ si la⭑ rimed⭑·ojn por⭑ si·n nutr⭑·i: la⭑ grand⭑·aj blank⭑·aj
limak⭑·oj […] viv⭑·is de⭑ foli⭑·oj de⭑ lap⁸·oj ; la⭑ av⭑·o de⭑ la⭑ kapitan⭑·o
viv⭑·is per⭑ ofic⭑·o nur⭑ serv⭑·ist·a ; ili viv⭑·is nur⭑ per⭑ li⭑·a stipendi⁴·o ;
[ŝi] viv⭑·as el⭑ la⭑ mar⭑·o ; tut⭑·e sen⭑ rimed⭑·oj por⭑ viv⭑·i ; financ¹·e UEA
viv⭑·as ĉef⭑·e el⭑ la⭑ kotiz¹·oj de⭑ la⭑ individu¹·aj membr⭑·oj ; viv⭑·i per⭑
sistem⭑·o de⭑ el⭑ man⭑·o al⭑ buŝ⭑·o ; pastr⭑·o viv⭑·as de⭑ preĝ⭑·oj, advokat¹·o de⭑
leĝ⭑·oj ; fast⭑·as sufiĉ⭑·e, kiu viv⭑·as mal·riĉ⭑·e (fast⭑·o ne⭑ taŭg⭑·as por⭑
tiu·j, kiu·j oft⭑·e mal·sat⭑·as).
3.
Daŭr⭑·e {rest⭑·i} vigl⭑·a, bon⭑+stat⭑·a, memor⭑·at·a: la⭑ bon⭑·aĵ·o kaj⭑ bel⭑·aĵ·o ne⭑
forges⭑·iĝ·as, ĝi viv⭑·as en⭑ legend⭑·oj kaj⭑ kant⭑·oj ; ŝi sol⭑·a viv⭑·is en⭑
li⭑·aj pens⭑·oj ; viv⭑·u la⭑ frat⭑·ec·o de⭑ l’ popol⭑·oj ; viv⭑·ant·a sent⭑·o ;
viv⭑·ant·a lingv⭑·o ; viv⭑·ant·a inter·naci⭑·a kolektiv³·o ; la⭑ Inter·naci⭑·a
Lingv⭑·o est⭑·as viv⭑·ant·a re·al·aĵ⭑·o ; viv⭑·ant·a instru⭑·o ; la⭑ river⭑·o,
en·forĝ⭑·it·a en⭑ ŝton⭑·o, viv⭑·as ; la⭑ viv⭑·ant·aj zorg⭑·oj penetr⭑·is en⭑ la⭑
hejm⭑·on ; Ordon⭑·o vi⭑·a viv⭑·os tut⭑·e sol⭑·a / De⭑ nun⭑ en⭑ mi⭑·a cerb⭑·o, ne⭑
miks⭑·it·a / Kun⭑ io mal·pli⭑ ind⭑·a ; li⭑·a nom⭑·o […] viv⭑·is en⭑ la⭑ buŝ⭑·o de⭑
la⭑ popol⭑·o .
{ekzist⭑·i} , {est⭑·i} .
viv⭑·o
1.
Spontane³·a aktiv⭑·ec·o propr⭑·a al⭑ organiz¹·it·aj est⭑·aĵ·oj: al⭑ li⭑·a viv⭑·o
est⭑·is far⭑·it·a fin⭑·o ; li for·kur⭑·is de⭑ la⭑ batal⭑·o, ĉar⭑ li domaĝ⭑·is
si⭑·an viv⭑·on ; mi⭑·a mal·feliĉ⭑·a patr⭑·o fin⭑·is la⭑ viv⭑·on per⭑ mem·mort⭑·ig·o ;
post·tomb⭑·a viv⭑·o ; ŝi sav⭑·is al⭑ li la⭑ viv⭑·on, kiam⭑ li preskaŭ⭑ sen⭑
viv⭑·o est⭑·is pel⭑·at·a de⭑ la⭑ ond⭑·oj ; unu⭑ hor⭑·o pov⭑·as decid⭑·i inter⭑ viv⭑·o
kaj⭑ mort⭑·o ; perd⭑·i la⭑ viv⭑·on ; saĝ⭑·o est⭑·as font⭑·o de⭑ viv⭑·o por⭑ si⭑·a
posed⭑·ant·o .
2.
Sin⁸-sekv⭑·o de⭑ la⭑ ag⭑·oj, per⭑ kiu·j evident¹·iĝ·as tiu {aktiv⭑·ec·o} : ni
uz⭑·u bon⭑·e la⭑ viv⭑·on, ĉar⭑ la⭑ viv⭑·o ne⭑ est⭑·as long⭑·a ; la⭑ kutim⭑·o oft⭑·e
lud⭑·as grav⭑·an rol¹·on en⭑ la⭑ viv⭑·o ; la⭑ ĉiu+tag⭑·a viv⭑·o ; li ankoraŭ⭑
neniam⭑ en⭑ si⭑·a viv⭑·o est⭑·is serioz⭑·a ; per⭑ flor⭑·oj kaj⭑ bal⭑·oj mi
plen⭑·ig·os vi⭑·an tut⭑·an viv⭑·on ; mi⭑·a tut⭑·a pas⭑·int·a viv⭑·o, al⭑ mi ŝajn⭑·as,
est⭑·is nur⭑ ia⭑ mir⭑·ind·a sonĝ⭑·aĵ·o ; [li] ofer⭑·is si⭑·an tut⭑·an viv⭑·on al⭑
grand⭑·a afer⭑·o ; viv⭑·o glat⭑·e ne⭑ flu⭑·as, ĉiam⭑ bat⭑·as kaj⭑ sku⭑·as ; hom⭑·o
lern⭑·as la⭑ tut⭑·an viv⭑·on .
3.
Uz⭑·ad·o de⭑ tiu aktiv⭑·ec·o laŭ⭑ ia·j kondiĉ⭑·oj, ia⭑ manier⭑·o: ordinar⭑·a,
diboĉ⭑·a, societ⭑·a, mal·feliĉ⭑·a, honest⭑·a viv⭑·o ; la⭑ antikv⭑·a grek⁸·a viv⭑·o
; privat⭑·a viv⭑·o .
4.
{Vigl⭑·ec·o} , {viv⭑·ec·o} : li ek·sent⭑·is nov⭑·an viv⭑·on ; viv⭑·o kaj⭑ mov⭑·ad·o
reĝ⭑·is mal·supr⭑·e sur⭑ la⭑ strat⭑·o ; lingv⭑·o ne⭑ pov⭑·as est⭑·i simpl⭑·a
kolekt⭑·o da⭑ vort⭑·oj, sed⭑ dev⭑·as hav⭑·i cement⭑·on kaj⭑ viv⭑·on ; la⭑ ruĝ⭑·aj
radi⭑·oj de⭑ l’ vesper⭑·a sun⭑·o [bril⭑·as] kontraŭ⭑ la⭑ mal·grand⭑·aj
ond⭑·et·oj, don⭑·ant·e kolor⭑·on, bril⭑·on, viv⭑·on al⭑ ĉio ; jam⭑ vek⭑·iĝ·is la⭑
grand⭑+urb⭑·a viv⭑·o ; la⭑ vang⭑·oj de⭑ la⭑ reĝ⭑·id·o ricev⭑·is viv⭑·on, tamen⭑
li⭑·aj okul⭑·aj rest⭑·is ferm⭑·it·aj .
viv⭑·a
1.
Viv⭑·ant·a: viv⭑·a kankr⭑·o ; ĉiu viv⭑·a est⭑·aĵ·o, de⭑ la⭑ plej⭑ mal·grand⭑·a
fung⭑·o ĝis⭑ la⭑ plej⭑ dis·volv⭑·it·a best⭑·o ; viv⭑·aj flor⭑·oj ; mi en·glut⭑·os
ili·n viv⭑·aj ; viv⭑·an aŭ⭑ mal·viv⭑·an mi vi·n hav⭑·os! ! li est⭑·is la⭑ viv⭑·a
portret⭑·o de⭑ si⭑·a patr⭑·in·o .
2.
Karakteriz¹·at·a per⭑ rapid⭑·a kaj⭑ ard³·a viv⭑·o, {vigl⭑·a^2} : viv⭑·aj
esprim⭑·aj okul⭑·oj ; viv⭑·a gaj⭑·a parol⭑·ad·o ; kun⭑ viv⭑·a mal·pacienc⭑·o
inter·romp⭑·is li·n sinjor⭑·in·o Ann⭑·et·o ; mi est⭑·as ankaŭ⭑ ia+foj⭑·e iom⭑
viv⭑·a kaj⭑ ĵaluz⭑·a ; la⭑ danc⭑·oj ir⭑·is [jam⭑] en⭑ pli⭑ viv⭑·a takt¹·o ; plej⭑
viv⭑·a simpati¹·o ; la⭑ viv⭑·a kiel⭑ fajr⭑·er·o knab⭑·in·o am⭑·is la⭑ sol⭑·ec·on ;
ŝi li·n viv⭑·e inter·romp⭑·is ; ŝi prezent⭑·is al⭑ si tut⭑·e viv⭑·e li⭑·ajn
saĝ⭑·ajn okul⭑·ojn . {energi⭑·a} , {vigl⭑·a^2}
3.
Okaz⭑·ant·a kun⭑ ĉe·est⭑·aj hom⭑·oj, sen⭑ per⭑·ad·o per⭑ telekomunik⁽⁺⁾·o aŭ⭑
registr⭑·aĵ·o: viv⭑·a muzik⭑·o (far⭑·at·a de⭑ sur·lok⭑·aj muzik⭑·ist·oj) ; viv⭑·a
intervju³·o (kun⭑ rekt⭑·a renkont⭑·iĝ·o de⭑ intervju³·ant·o kaj⭑
intervju³·at·o).
Rim.: Tio aper⭑·as kiel⭑ mal·lert⭑·a traduk⭑·o de⭑ la⭑ angl⭑·a esprim⭑·o „
“ kc, kiu·n oni tiu+lingv⭑·e ne⭑ konfuz⭑·us kun⭑ „
“. En⭑ Esperant⭑·o oni, por⭑ evit⭑·i konfuz⭑·on,
prefer⭑·e uz⭑·u unu⭑ el⭑ „ {ĉe·est⭑·a} “, „ {rekt⭑·a} “ „ {aktual⁴·a} “, „
{sen·per⭑·a} “ por⭑ ĉi⭑ tiu signif⭑·o.
viv⭑·aĵ·o
Io viv⭑·ant·a, viv⭑·a {est⭑·aĵ·o} , kontrast¹·e al⭑ la⭑ {sen·viv⭑·aĵ·o} :
_fenologio_ [est⭑·as] scienc⭑·o pri⭑ sezon⭑·aj influ⭑·oj je⭑ viv⭑·aĵ·oj ; el⭑
ĉiu·j viv⭑·aĵ·oj [...] en·konduk⭑·u po⭑ unu⭑ par⭑·o [...] en⭑ la⭑ arke⁽⁺⁾·on, ke⭑
ili rest⭑·u viv⭑·aj kun⭑ vi ; la⭑ {anim⭑·o} […] kondut⭑·as kiel⭑ viv⭑·aĵ·o, mi
atribu¹·as al⭑ ĝi nutr⭑·ad·on kaj⭑ digest⭑·on, sed⭑ tamen⭑ mi ne⭑ pov⭑·as
pri·skrib⭑·i ĝi⭑·an form⭑·on ; la⭑ genetik⁽⁺⁾·a inform¹·o en⭑ ĉiu·j viv⭑·aĵ·oj
est⭑·as kod⁹·it·a […] en⭑ molekul¹·o de⭑ DNA (desoksiribonukleata acid⭑·o)
; oni nom⭑·as mutaci⁽⁺⁾·o la⭑ fenomen¹·on, ke⭑ jen⭑ aper⭑·as nov⭑·a spec⭑·o de⭑
viv⭑·aĵ·oj kapabl⭑·a ten⭑·i si·n viv⭑·a kaj⭑ dis·flor⭑·i kiel⭑ spec⭑·o ;
[…] viv⭑·as sub⭑ ekstrem⭑·aj cirkonstanc⭑·oj
[…], krom⭑ mal·varm⭑·eg·o la⭑ bakteri²·o el·ten⭑·as acid⭑·on, mal·sek⭑·ec·on kaj⭑
varm⭑·eg·on, ― eĉ⭑ tre⭑ fort⭑·a radi⭑·ad·o […] ne⭑ mort⭑·ig·as tiu·jn viv⭑·aĵ·ojn
. {arĥe⁽⁺⁾·o} , {bakteri²·o} , {eŭkariot⁽⁺⁾·o} {kre⭑·aĵ·o} , {kresk⭑·aĵ·o} ,
{natur⭑·aĵ·o} , {organism¹·o} {viv⭑·ul·o}
viv⭑·ec·o
Rapid⭑+ag⭑·ec·o, rapid⭑+mov⭑·ec·o, viv⭑+ard³·ec·o: kun⭑ ekster·ordinar⭑·a viv⭑·ec·o,
kiu·n ebl⭑·e envi⭑·us eĉ⭑ dek⭑-kvin⭑-jar⭑·a knab⭑·in·o, ŝi el·salt⭑·is el⭑ la⭑
vagon⭑·o ; ĝi ĉiam⭑ ekzist⭑·is – inter·romp⭑·is kun⭑ viv⭑·ec·o Mari⭑·o
. {lert⭑·ec·o} , {verv³·o^2} , {vigl⭑·ec·o}
viv⭑·em·a
1.
Montr⭑·ant·a instinkt¹·on, vol⭑·on konserv⭑·i si⭑·an viv⭑·on: tiu et⭑·ul·o, kiu·n
ŝi sent⭑·as en⭑ si⭑·a intern⭑·aĵ·o tiel⭑ mov⭑·iĝ·ant·an kaj⭑ tiel⭑ viv⭑·em·an,
est⭑·os for·las⭑·it·a de⭑ si⭑·a nask⭑·iĝ·o ; subit⭑·e vek⭑·iĝ·is en⭑ li la⭑
instinkt¹·o de⭑ la⭑ viv⭑·em·o, tio tamen⭑ ne⭑ est⭑·is vol⭑·o […], sed⭑ ia⭑
instinkt¹·a […] re·ag⭑·o . {per·sistem⭑·a} , {rezist⁴·em·a} , {tenac⁽⁺⁾·a}
2.
Kiu vol⭑·as ĝu⭑·i, el·ĉerp⭑·i la⭑ ebl⭑·ec·ojn de⭑ la⭑ viv⭑·o; viv⭑+am⭑·a: mez⭑·e sur⭑
la⭑ mur⭑·o pend⭑·is portret⭑·o de⭑ bel⭑·a jun⭑·a kaj⭑ viv⭑·em·a vir⭑·in·o ; [li
est⭑·is] kiel⭑ jun⭑·a bird⭑·o, ĉiam⭑ vigl⭑·a kaj⭑ kun⭑ viv⭑·em·a bril⭑·o en⭑ la⭑
okul⭑·oj .
viv⭑·ig·i
(tr)
Don⁽⁺⁾·i viv⭑·on aŭ⭑ viv⭑·ec·on al⭑: ebl⭑·e mi pov⭑·os li·n iom⭑·et·e re·konsci⭑·ig·i,
kaj⭑ li·n viv⭑·ig·i sufiĉ⭑·e da⭑ temp⭑·o, por⭑ ke⭑ li pov⭑·u don⭑·i […]
klar⭑·ig·ojn ; mult⭑·aj foir⭑·an·oj […] viv⭑·ig·is la⭑ ordinar⭑·an sen·hom⭑·an
land⭑-voj⭑·on ; feliĉ⭑·a mi est⭑·us tiam⭑, se⭑ amik⭑·a anĝel⭑·o vol⭑·us viv⭑·ig·i
mi⭑·an mal·plen⭑·an hejm⭑·on kaj⭑ fleg⭑·i mi·n ; dum⭑ li⭑·a for·est⭑·o ŝi ne⭑
enu⭑·is, […] sed⭑ li⭑·a aper⭑·o tuj⭑ viv⭑·ig·is ŝi·n ; viv⭑·ig·a fajr⭑·o .
viv⭑+pov⭑·a, vivipova
Sufiĉ⭑·e fort⭑·a ĉe⭑ la⭑ nask⭑·iĝ·o por⭑ viv⭑·i plu⭑·e: ni dezir⭑·as kre⭑·i
viv⭑+pov⭑·an organiz¹·on ; taŭg⭑·a kaj⭑ vivipova lingv⭑·o . {en·radik⭑·iĝ·int·a}
vi⭑~vu⁽⁺⁾·o, vivukrio
Kri⭑·o por⭑ dezir⭑-esprim⭑·i al⭑ iu long⭑·an viv⭑·on: la⭑ hom⭑·oj […] ĝust⭑·e nun⭑
ili lev⭑·iĝ·is kun⭑ plen⭑·aj glas⭑·oj kaj⭑ toast⁽⁺⁾·is vi⭑~vu⁽⁺⁾·on al⭑ la⭑ nov⭑·a jar⭑·o
; sign⭑·e lev⭑·is la⭑ man⭑·on, kaj⭑ kvar⭑ potenc⭑·aj vivukrioj
ek·son⭑·is ; la⭑ ceter⭑·ajn vort⭑·ojn sufok⭑·is […] la⭑ tondr⭑·a vivukrio de⭑
mi⭑·aj kamarad⭑·oj . {hura⁽⁺⁾·o} , {tost³·o}
viv⭑·ul·o
1.
Viv⭑·ant·o, iu kiu ankoraŭ⭑ ne⭑ mort⭑·is: kiu trov⭑·iĝ·as inter⭑ la⭑
viv⭑·ul·oj, tiu hav⭑·as ankoraŭ⭑ esper⭑·on, ĉar⭑ eĉ⭑ al⭑ hund⭑·o viv⭑·ant·a
est⭑·as pli⭑ bon⭑·e, ol⭑ al⭑ leon⭑·o mort⭑·int·a ; la⭑ ŝip⭑·o kur⭑·ad·as sen·halt⭑·e
tra⭑ ond⭑·oj, […] viv⭑·ul·oj mal·est⭑·as sur⭑ ĝi ; la⭑ viv⭑·ul·o est⭑·is
roz⭑+kolor⭑·a kiel⭑ ... viv⭑·ul·o, dum⭑ la⭑ mal·viv⭑·ul·o est⭑·is pal⭑·a kiel⭑ ...
mal·viv⭑·ul·o, kaj⭑ tio sufiĉ⭑·is por⭑ plen⭑·e ili·n diferenc⭑·ig·i ; la⭑
nombr⭑·o de⭑ viv⭑·ul·oj mal·kresk⭑·is, kaj⭑ ili⭑·aj loĝ⭑·ej·oj est⭑·is for·las⭑·it·aj
; el·pel⭑·i iu·n el⭑ la⭑ mond⭑·o de⭑ la⭑ viv⭑·ul·oj (mort⭑·ig·i) . {mal·viv⭑·ul·o}
2.
{Viv⭑·aĵ·o} , precip⭑·e {animal⁸·o} : sed⭑ est⭑·as ja⭑ la⭑ ombr⭑·oj de⭑ la⭑
arb⭑·oj kaj⭑ de⭑ la⭑ viv⭑·ul·oj ; la⭑ zoolog⁷·o […] zorg⭑·as pri⭑ akvari¹·aj
viv⭑·ul·oj […] en⭑ la⭑ litov⁽⁺⁾·a urb⭑·o ; N.B.N. ne⭑ nur⭑
aplik³·ebl·as al⭑ la⭑ vegetal⁸·a kaj⭑ animal⁸·a regn⭑·oj, sed⭑ ankaŭ⭑ al⭑ ĉiu·j
viv⭑·ul·oj, inkluziv²·e bakteri²·ojn .
bon⭑~viv⭑·ant·o, gaj⭑~viv⭑·ant·o
Hom⭑·o kiu volont⭑·e ĝu⭑·as la⭑ plezur⭑·ojn de⭑ viv⭑·o: nek⭑ , nek⭑
, kutim⭑·iĝ·is al⭑ la⭑ ĝoj⭑·oj de⭑ la⭑ bon⭑~viv⭑·ant·oj ; li est⭑·is
sufiĉ⭑·e gras⭑·a, kaj⭑ se⭑ li nur⭑ aspekt¹·us pli⭑ gaj⭑·a, li est⭑·us bon⭑·eg·a
specimen¹·o de⭑ bon⭑~viv⭑·ant·o . {epikur⁽⁺⁾·an·o^2} , {ĝu⭑·em·ul·o} ,
{hedonist⁽⁺⁾·o} , {sibarit⁽⁺⁾·o}
de·viv⭑·a
Far⭑·it·a, okaz⭑·int·a en⭑ la⭑ viv⭑·o-temp⭑·o de⭑ koncern⭑·a person⭑·o, kontrast¹·e
al⭑ {post·mort⭑·a} : de·viv⭑·a portret⭑·o de⭑ Petr⭑·o la⭑ 1ª; nun⭑ la⭑ franc⭑·oj
plej⭑+part⭑·e sekv⭑·as la⭑ de·viv⭑·an el·don⭑·on (de⭑ Molier⁽⁺⁾·a komedi¹·o) .
dum·viv⭑·a
Daŭr⭑·ont·a dum⭑ la⭑ tut⭑·a viv⭑·o: la⭑ jun⭑·ul·in·o est⭑·is en·skrib⭑·it·a por⭑
dum·viv⭑·a rent⭑·o da⭑ dek⭑ mil⭑ frank⭑·oj ; virg⭑·ul·in·oj, si·n dediĉ⭑·int·e al⭑
dum·viv⭑·a serv⭑·o al⭑ ; kiel⭑ li pun⭑·iĝ·as? – per⭑ dum·viv⭑·a
mal·liber⭑·o ; dum·viv⭑·aj membr⭑·oj .
ĝis·viv⭑·i
(tr)
Viv⭑·i ĝis⭑ iu moment⭑·o; ating⭑·i per⭑ si⭑·a viv⭑·o: ni ne⭑ sci⭑·as, ĉu⭑ ni
ĝis·viv⭑·os la⭑ morgaŭ⭑·on ! la⭑ pli·mult⭑·o de⭑ ni ne⭑ ĝis·viv⭑·os tiu·n
moment⭑·on, kiam⭑ montr⭑·iĝ·os la⭑ frukt⭑·oj de⭑ ni⭑·a ag⭑·ad·o ; ili⭑·aj ombr⭑·oj
star⭑·u nun⭑ antaŭ⭑ ni⭑·aj okul⭑·oj, kvazaŭ⭑ part⭑·o-pren⭑·ant·e en⭑ tiu grand⭑·a
fest⭑·o, kiu·n ili prepar⭑·is, sed⭑ ne⭑ ĝis·viv⭑·is .
kun·viv⭑·i
Viv⭑·i kun⭑, komun⭑·e kun⭑, en⭑ grup⭑·o, en⭑ komun⭑·um·o, en⭑ famili⭑·o...: tiel⭑
kun·viv⭑·os kun⭑ vi vi⭑·aj fil⭑·oj ; edz⭑·oj, kun·viv⭑·ad·u kun⭑ vi⭑·aj edz⭑·in·oj
laŭ·sci⭑·e, don⭑·ant·e honor⭑·on al⭑ la⭑ vir⭑·in·o ; mi tiel⭑ kun·viv⭑·iĝ·is kun⭑
mi⭑·a situaci⭑·o, ke⭑ mi⭑·a tut⭑·a pas⭑·int·a viv⭑·o, al⭑ mi ŝajn⭑·as, est⭑·is nur⭑
ia⭑ mir⭑·ind·a sonĝ⭑·aĵ·o ; ĉiu rakont⭑·os, kio·n li tra·viv⭑·is, ĉe⭑ tio oni
pov⭑·as tre⭑ bon⭑·e ĉio·n kun·viv⭑·i spirit⭑·e ; inter⭑ hom⭑·oj ĉiu+gent⭑·aj
frat⭑·e kun·viv⭑·ant·aj sur⭑ neŭtral²·a baz¹·o ; ili […] ge·edz⭑·iĝ·is kaj⭑
feliĉ⭑·e kun·viv⭑·is hav⭑·ant·e mult⭑·ajn id⭑·ojn .
kun·viv⭑·o, kun·viv⭑·ad·o
Viv⭑·ad·o en⭑ komun⭑·a lok⭑·o, loĝ⭑·ej·o, establ⁴·o: jun⭑·ul·o pren⭑·as por⭑
kun·viv⭑·ad·o jun⭑·ul·in·on ; ili ne⭑ postul⭑·is grand⭑·ajn spac⭑·ojn, sed⭑ nur⭑
soci³·an kun·viv⭑·ad·on ; ni kun·ven⭑·as ĉiu+jar⭑·e […], por⭑ varm⭑·ig·i en⭑ ni
per⭑ reciprok⭑·a renkont⭑·iĝ·o kaj⭑ kun·viv⭑·o la⭑ am⭑·on kaj⭑ entuziasm⭑·on por⭑
la⭑ ide⭑·o, kiu·n la⭑ Esperant⭑·ism·o en⭑ si en·hav⭑·as ; post⭑ ok⭑ tag⭑·oj ni⭑·a
ge·edz⭑·a kun·viv⭑·o est⭑·os kon⭑·it·a de⭑ ĉiu·j hom⭑·oj ; Johan⭑·o komenc⭑·is
rakont⭑·i pri⭑ si⭑·aj ge·kamarad⭑·oj kaj⭑ la⭑ kun·viv⭑·o kun⭑ ili .
kun·viv⭑·ant·o
Tiu, kiu viv⭑·as kutim⭑·e kaj⭑ daŭr⭑·e kun⭑ ali⭑·a: vi est⭑·is la⭑ ĉiu+tag⭑·a
kun·viv⭑·ant·in·o de⭑ hom⭑·o kler⭑·a, tio signif⭑·as mult⭑·e ; {kamarad⭑·o} ,
{kun·ul⭑·o} , kun·ir⭑·ant·o, kun·vojaĝ⭑·ant·o, voj⭑-kun·ul⭑·o, {sam⭑+sort⭑·ul·o} ,
kun·viv⭑·ul·o, kun·viv⭑·ant·o ; ŝi pov⭑·us eventual¹·e edz⭑·in·iĝ·i al⭑ si⭑·a
kun·viv⭑·ant·o ; onkl⭑·in·o de⭑ est⭑·is kun·viv⭑·ant·in·o de⭑ Lant⁽⁺⁾·i, la⭑
fond⭑·int·o de⭑ SAT . {kamarad⭑·o} , {koleg⭑·o} , {kun·ul⭑·o}
long⭑+viv⭑·a
Kiu long⭑·e viv⭑·is (rilat⭑·e al⭑ si⭑·a spec⭑·o): , la⭑
plej⭑ long⭑+viv⭑·a vir⭑·o en⭑ la⭑ histori⭑·o, viv⭑·is 120 jar⭑·ojn ; ili
harmoni¹·e viv⭑·is laŭ⭑ la⭑ princip⭑·o de⭑ moder⭑·ec·o kaj⭑ ĝeneral¹·e est⭑·is
long⭑+viv⭑·ul·oj ; mi est⭑·as pesimist²·o kaj⭑ dub⭑·as, ke⭑ prognoz¹·oj de⭑
statistik¹·aj ofic⭑·ej·oj pri⭑ la⭑ long⭑+viv⭑·ec·o de⭑ la⭑ loĝ⭑·ant·ar·o sur⭑ ni⭑·a
ter⭑-glob⭑·o est⭑·as prav⭑·aj .
mal·viv⭑·a
Ne⭑ posed⭑·ant·a viv⭑·on:
a)
Ne⭑ aparten⭑·ant·a al⭑ la⭑ mond⭑·o de⭑ la⭑ viv⭑·aĵ·oj, sen·viv⭑·a, en⭑ kiu
mal·est⭑·as kaj⭑ neniam⭑ est⭑·is viv⭑·o: mal·viv⭑·a substanc²·o (ekz-e
metal⭑·o, vitr⭑·o); la⭑ mal·viv⭑·a natur⭑·o (kontrast¹·e al⭑ la⭑
organik⁹·a mond⭑·o de⭑ biologi¹·aj est⭑·aĵ·oj); la⭑ {Mal·viv⭑·a Mar⭑·o} ;
la⭑ sun⭑·o lev⭑·iĝ·is el⭑ la⭑ mar⭑·o, kviet⭑·e kaj⭑ varm⭑·e fal⭑·is ĝi⭑·aj
radi⭑·oj sur⭑ la⭑ mal·varm⭑·an mal·viv⭑·an ŝaŭm⭑·on de⭑ la⭑ mar⭑·o .
b)
{Mort⭑·int·a} : li⭑·a fil⭑·o mort⭑·is kaj⭑ est⭑·as nun⭑ mal·viv⭑·a ;
{mal·viv⭑·e nask⭑·it·a^1} infan⭑·o; „La⭑ mal·viv⭑·aj anim⭑·oj“ (roman¹·o
de⭑ Go⁽⁺⁾-gol⁽⁺⁾·o);
c)
Sen·efik⭑·a, mal·vigl⭑·a, ne·kapabl⭑·a funkci¹·i, sent⭑·i: li⭑·a kor⭑·o,
rilat⭑·e al⭑ am⭑·o, jam⭑ est⭑·is mal·viv⭑·a ; fid⭑·o, ne⭑ hav⭑·ant·a
far⭑·ojn, est⭑·as en⭑ si mem⭑ mal·viv⭑·a ; la⭑ buton⭑·o est⭑·is mal·viv⭑·a,
la⭑ sonor⭑·il·o est⭑·is difekt⭑·it·a ; mal·viv⭑·a {liter⭑·o^2} ; afer⭑·o
{mal·viv⭑·e nask⭑·it·a} ; mal·viv⭑·a sezon⭑·o (kiam⭑ la⭑ turism²·a viv⭑·o
mal·est⭑·as); Pilat⁽⁺⁾·o rigard⭑·is la⭑ ĉef·pastr⭑·on per⭑ mal·viv⭑·aj
okul⭑·oj (sen·esprim⭑·aj, en⭑ kiu·n ne⭑ vid⭑·ebl·is viv⭑·o) kaj⭑ nud⭑·ig·is
la⭑ dent⭑·ojn por⭑ esprim⭑·i rid⭑·et·on ; ŝi⭑·aj okul⭑·oj est⭑·is
ĉirkaŭ⭑·it·aj de⭑ mal·hel⭑·aj rond⭑·oj, la⭑ pupil⭑·oj est⭑·is kvazaŭ⭑
mal·viv⭑·aj .
mal·viv⭑·ul·o
Mort⭑·int·o aŭ⭑ sen·viv⭑·a est⭑·aĵ·o percept¹·at·a kvazaŭ⭑ ul⭑·o (kiel⭑ Gol⁽⁺⁾·em·o aŭ⭑
): Ĉu⭑ mal·viv⭑·ul·oj lev⭑·iĝ·os kaj⭑ glor⭑·os Vi·n? .
mal·viv⭑·o
La⭑ stat⭑·o de⭑ ĉio kio ne⭑ est⭑·as viv⭑·a ‐ ĉu⭑ mort⭑·int·a, ĉu⭑ neniam⭑
viv⭑·int·a: la⭑ mort⭑·o est⭑·as trans·ir⭑·o el⭑ la⭑ viv⭑·o en⭑ la⭑ mal·viv⭑·on;
Bon⭑·an maten⭑·on, Majstr⭑·o! Sid⭑·iĝ·u, mi pet⭑·as. || Kiel⭑ vi fart⭑·as post⭑
kvin⭑×dek⭑-jar⭑·a mal·viv⭑·o? .
por·viv⭑·aĵ·o, por·viv⭑·o
Rimed⭑·oj por⭑ si·n nutr⭑·i, {viv⭑-pan⭑·o} : ili eksterm⭑·ad·is la⭑ produkt⭑·ojn
de⭑ la⭑ ter⭑·o kaj⭑ ne⭑ rest⭑·ig·ad·is por·viv⭑·aĵ·on ĉe⭑ la⭑ Izrael⭑-id⭑·oj; la⭑
mal·riĉ⭑·ul·o dev⭑·as klopod⭑·i per⭑ ung⭑·oj kaj⭑ dent⭑·oj por⭑ gajn⭑·i si⭑·an
por·viv⭑·on . {viv⭑-ten⭑·i}
post·viv⭑·i
(tr)
1.
Plu⭑ viv⭑·i, ekzist⭑·i post⭑ io okaz⭑·o aŭ⭑ temp⭑·o: Jen⭑ ni ĝi·n fest⭑·is, kaj⭑
la⭑ nep⭑·o — sol⭑·a post·viv⭑·ant·o de⭑ la⭑ famili⭑·o, vir⭑·o, kiu port⭑·as la⭑
glor⭑·an nom⭑·on de⭑ si⭑·a av⭑·o – ne⭑ ĉe·est⭑·is la⭑ solen⭑·an kun·ven⭑·on ; ali⭑·aj
post·viv⭑·int·oj de⭑ tiu masakr⁽⁺⁾·o est⭑·is trans·port⭑·it·aj al⭑ Babel⁽⁺⁾·o, kie
ili est⭑·is sklav⭑·oj
a)
Viv⭑·i ankoraŭ⭑ post⭑ ies⭑ mort⭑·o: ŝi je⭑ dek⭑ jar⭑·oj post·viv⭑·i si⭑·an
edz⭑·on; post·viv⭑·i si·n mem⭑ (ankoraŭ⭑ viv⭑·i perd⭑·int·e si⭑·ajn
intelekt⁴·ajn fort⭑·ojn, si⭑·an glor⭑·on aŭ⭑ aŭtoritat⭑·on; ceter⭑·e,
kp la⭑ rimark⭑·on ĉe⭑ {trans·viv⭑·i^2} ).
b)
Ekzist⭑·i ankoraŭ⭑ post⭑ ies⭑ mort⭑·o, post⭑ la⭑ fin⭑·o de⭑ io: tiel⭑
kant⭑·is la⭑ brav⭑·a , kaj⭑ li⭑·a kant⭑·o, plen⭑·a de⭑ larm⭑·oj,
post·viv⭑·is la⭑ egipt⁽⁺⁾·an regn⭑·on ; La⭑ sun⭑-radi⭑·o post·viv⭑·os ja⭑ ni·n
ĉiu·jn! .
2.
{Trans·viv⭑·i^1} : la⭑ mal·jun⭑·a av⭑·et·o dis·romp⭑·iĝ·is en⭑ pec⭑·ojn, kaj⭑ ni
est⭑·as kulp⭑·aj pri⭑ tio: tio·n mi ne⭑ pov⭑·as post·viv⭑·i .
re·viv⭑·ig·i
Far⭑·i, ke⭑ iu jam⭑ mort⭑·int·a viv⭑·u de·nov⭑·e: re·viv⭑·ig·i dron⭑·int·on; Jesu³·o
re·viv⭑·ig·is Lazar⁽⁺⁾·on; jen⭑ est⭑·as tiu vir⭑·in·o, kaj⭑ jen⭑ est⭑·as ŝi⭑·a fil⭑·o,
kiu·n re·viv⭑·ig·is ; Ĉiu·j rimed⭑·oj van⭑·e est⭑·is uz⭑·it·aj por⭑
re·viv⭑·ig·i Klar⭑·on; ŝi mort⭑·is kaj⭑ rest⭑·is mort⭑·int·a. .
re·viv⭑·iĝ·i
Re·ven⭑·i en⭑ la⭑ viv⭑·on, ek·viv⭑·i de·nov⭑·e; {re·lev⭑·iĝ·i} : ili mort⭑·is kaj⭑
ne⭑ re·viv⭑·iĝ·os, ili est⭑·as mal·viv⭑·ul·oj kaj⭑ ne⭑ re·lev⭑·iĝ·os ; kred⭑·i je⭑
la⭑ re·viv⭑·iĝ·o de⭑ la⭑ mort⭑·int·oj; ĉi⭑ tiu scen⭑·o re·viv⭑·iĝ·is en⭑ li⭑·a
memor⭑·o;
re·viv⭑·iĝ·o
Re·ven⭑·o al⭑ viv⭑·o, {re·lev⭑·iĝ·o} : se⭑ vi est⭑·as en⭑ dub⭑·o pri⭑ la⭑
re·viv⭑·iĝ·o, pens⭑·u, ke⭑ Ni kre⭑·is vi·n el⭑ polv⭑·o .
sen·viv⭑·a
Perd⭑·int·a la⭑ viv⭑·on: sen·viv⭑·a korp⭑·o; est⭑·as feliĉ⭑·o, ke⭑ la⭑ mal·jun⭑·a
av⭑·in·o jam⭑ ne⭑ viv⭑·is, ali⭑·e li sen·viv⭑·ig·us ŝi·n. {mal·viv⭑·a} ,
{mort⭑·int·a}
sen·viv⭑·aĵ·o
{Objekt⭑·o} sen·viv⭑·a, kontrast¹·e al⭑ la⭑ {viv⭑·aĵ·oj} : eĉ⭑ la⭑ sen·viv⭑·aĵ·oj,
kiu·j produkt⭑·as son⭑·on, ĉu⭑ flut⭑·o, ĉu⭑ harp⭑·o, se⭑ ili ne⭑ don⭑·as
diferenc⭑·on en⭑ la⭑ son⭑·oj, kiel⭑ oni sci⭑·os, kio est⭑·as flut⭑·at·a aŭ⭑
harp⭑·at·a ? la⭑ vort⭑·o „ĝi“ (uz⭑·at·a special⭑·e por⭑ „best⭑·oj“ aŭ⭑
„sen·viv⭑·aĵ·oj“) en·hav⭑·as en⭑ si io·n mal·al·tig⁸·an ; ŝi antaŭ·vid⭑·is la⭑
moment⭑·on en⭑ kiu ŝi fal⭑·os kiel⭑ sen·viv⭑·aĵ·o en⭑ la⭑ brak⭑·ojn de⭑ si⭑·a
mal·amik⭑·o .
sen·viv⭑·iĝ·i
Sen·iĝ⭑·i je⭑ viv⭑·o, {mort⭑·i} : en⭑ tiu tag⭑·o […] sen·viv⭑·iĝ·os la⭑ kor⭑·o de⭑
la⭑ reĝ⭑·o ; kial⭑ mi ne⭑ mort⭑·is tuj⭑ el⭑ la⭑ uter⭑·o, ne⭑ sen·viv⭑·iĝ·is post⭑
la⭑ el·ir⭑·o el⭑ la⭑ ventr⭑·o ? antaŭ⭑ ol⭑ ŝi⭑·aj okul⭑·oj sen·viv⭑·iĝ·os ;
vid⭑·ant·e ke⭑ ŝi⭑·a fi·lin⭑·o iom⭑ post⭑ iom⭑ sen·viv⭑·iĝ·as, sinjor⭑·in·o de⭑
Prelongo el·pens⭑·is ĉiu+tag⭑·e ia·jn distr⭑·aĵ·ojn .
super·viv⭑·i
(tr)
1.
{Trans·viv⭑·i^1} : la⭑ mal·jun⭑·ul·o kulp⭑·ig·os si·n pri⭑ la⭑ mort⭑·o de⭑ si⭑·a
fil⭑·o, kaj⭑ — li est⭑·as mal·san⭑·a, (...) — li ne⭑ super·viv⭑·os la⭑
(funebr⭑·an) sci⭑·ig·on
2.
{Post·viv⭑·i^1} : kiam⭑ la⭑ hom⭑·o, kiu·n mi am⭑·is, est⭑·is mort⭑·ant·a, mi
pens⭑·is, ke⭑ mi li·n ne⭑ super·viv⭑·os... mi super·viv⭑·is... ; oni pov⭑·as
esper⭑·i, ke⭑ la⭑ memor⭑·o de⭑ grand⭑·a hom⭑·o per⭑ du⭑·on-jar⭑·o super·viv⭑·os li⭑·an
mort⭑·on .
tra·viv⭑·i
(tr)
1.
Pas⭑·i viv⭑·ant·e: viv⭑·on tra·viv⭑·i est⭑·as art⭑·' mal·facil⭑·a ; tra·viv⭑·i
terur⭑·an minut⭑·on, grand⭑·an epok⭑·on, la⭑ jun⭑·ec·on en⭑ mal·liber⭑·ej·o; la⭑
tra·viv⭑·it·a temp⭑·o re·aper⭑·is antaŭ⭑ li⭑·aj okul⭑·oj.
2.
Ek·kon⭑·i, sent⭑·i, spert⭑·i dum⭑ si⭑·a viv⭑·o: tra·viv⭑·i grav⭑·an okaz⭑·on,
mal·feliĉ⭑·ojn, sukces⭑·on, bel⭑·ajn fest⭑·ojn; mi est⭑·is jun⭑·a kaj⭑ ne⭑
mult⭑·on tra·viv⭑·is; mi est⭑·os tra·viv⭑·int·a feliĉ⭑·eg·an temp⭑·on, kiu
kompens¹·os ĉiu·jn post⭑·ajn dolor⭑·ojn ; dum⭑ tiu·j tra·viv⭑·aĵ·oj.
3.
El·ten⭑·i (mal·facil⭑·aĵ·on), ne⭑ mort⭑·i (dum⭑ iu period¹·o): lingv⭑·o, kiu
el·ten⭑·is la⭑ prov⭑·on dum⭑ du⭑×dek⭑ kvin⭑ jar⭑·oj, kiu en⭑ plej⭑ bon⭑·a kaj⭑
ĉiam⭑ pli⭑ flor⭑·ant·a stat⭑·o tra·viv⭑·is jam⭑ tut⭑·an hom⭑·an generaci⭑·on;
4.
{Trans·viv⭑·i^1} : se⭑ li tra·viv⭑·os, li ebl⭑·e far⭑·iĝ·os ankaŭ⭑ prudent⭑·a;
malgraŭ⭑ mi⭑·a moment⭑·o de⭑ panik²·o la⭑ antaŭ⭑·an tag⭑·on, mi ne⭑ dub⭑·is, ke⭑
li tra·viv⭑·is la⭑ brul⭑·eg·on.
tra·viv⭑·o, tra·viv⭑·aĵ·o
{Okaz⭑·aĵ·o} , kiu·n iu tra·viv⭑·as, viv⭑·e spert⭑·as: [ŝi] rakont⭑·is al⭑ ili
ĉiu·jn tra·viv⭑·aĵ·ojn de⭑ si⭑·a jun⭑·ec·o ; mi ne⭑ ĉe·est⭑·is lud⭑·on ek⭑~de⭑ la⭑
-tumult⭑·o antaŭ⭑ kvar⭑ jar⭑·oj, tio est⭑·is tim⭑·ig·a tra·viv⭑·o! .
{event⁸·o}
trans·viv⭑·i
(tr)
1.
{Tra·viv⭑·i^2} kaj⭑ {post·viv⭑·i^1.b} grav⭑·an (kaj⭑, plej⭑+part⭑·e,
mal·feliĉ⭑·an) okaz⭑·aĵ·on: Patr⭑·in·o li⭑·a am⭑·as li·n varm⭑·eg·e Kaj⭑ cert⭑·e ne⭑
trans·viv⭑·us li⭑·an pun⭑·on ; Bulgari⁽⁺⁾·o ja⭑ trans·viv⭑·is la⭑ preskaŭ⭑
200-jar⭑·an bizanci⁽⁺⁾·an jug⭑·on (1018–1186) kaj⭑ la⭑ preskaŭ⭑ 500-jar⭑·an
otoman⁽⁺⁾·an jug⭑·on (1396–1878) ; Kompren⭑·ebl·e, la⭑ pli·mult⭑·o de⭑ pol⭑·oj —
samkiel ĉiu·j, kiu·j trans·viv⭑·is la⭑ holokaŭst⁽⁺⁾·on - kon⭑·is la⭑ ver⭑·on ;
la⭑ sloven⁽⁺⁾·a ŝtat⭑·o esplor⭑·is diplomati⭑·ajn ebl⭑·ojn por⭑ li·n liber⭑·ig·i,
sci⭑·ant·e, ke⭑ ver⭑+ŝajn⭑·e ne⭑ trans·viv⭑·os du⭑ jar⭑·ojn en⭑
sudan⁸·aj mal·liber⭑·ej·oj .
2.
{Post·viv⭑·i^1} : Trans·viv⭑·u mi·n! .
Rim.: PV kaj⭑ la⭑ PIV-oj ilustr¹·as tiu·n signif⭑·on per⭑ ne·atribu¹·it·a
ekzempl⭑·o: „ trans·viv⭑·i si·n mem⭑ (viv⭑·i post⭑ si⭑·a mort⭑·o en⭑ la⭑ memor⭑·o
de⭑ la⭑ hom⭑·oj). “ La⭑ panegir⁽⁺⁾·a interpret¹·o de⭑ tiu·j vort⭑·ar·oj est⭑·as
tut⭑·e ebl⭑·a situaci⭑·e; tamen⭑ egal⭑·e ebl⭑·as interpret¹·o kompat⭑·a aŭ⭑
mok⭑·a, ke⭑ tem⭑·as pri⭑ politik¹·a kadavr¹·o, perd⭑·int·a si⭑·an glor⭑·on kaj⭑
aŭtoritat⭑·on, aŭ⭑ pri⭑ de·menci³·ul·o perd⭑·int·a si⭑·ajn mens³·ajn kapabl⭑·ojn.
Mal·pli⭑ ambigu⁽⁺⁾·a laŭd⭑·o est⭑·us „li⭑·a nom⭑·o, li⭑·a afer⭑·o plu⭑ viv⭑·as (en⭑
ni⭑·aj kor⭑·oj, en⭑ ni⭑·aj far⭑·oj ktp)“. Ceter⭑·e, tiel⭑ la⭑ vort⭑·o est⭑·as
uz⭑·it·a de⭑ Zamenhof⭑·o: mi est⭑·as pli⭑ ol⭑ mal·jun⭑·a, ĉar⭑ mi trans·viv⭑·is
mi·n mem⭑ ; vd {post·viv⭑·i^1} .
[artikol⭑-versi⁹·o: 1.193 2023/12/12 20:10:30 ]
__________________________________________________________________