voĉ⭑·/·o

voĉ⭑·o

   1.
          Son⭑·o de⭑ {parol⭑·o} , kant⭑·o, kri⭑·o, far⭑·at·a de⭑ aer⭑·o el·blov⭑·it·a el⭑ la⭑
          pulm⭑·oj kaj⭑ vibr¹·ig·it·a de⭑ la⭑ laring⭑·o: parol⭑·i per⭑ mal·fort⭑·a, sonor⭑·a,
          raŭk⭑·a, dolĉ⭑·a, mal·laŭt⭑·a, trem⭑·a voĉ⭑·o; aŭd⭑·ig·i si⭑·an voĉ⭑·on ; vok⭑·u per⭑
          plen⭑·a voĉ⭑·o ; elokvent⭑·a voĉ⭑·o; mi ne⭑ aŭskult⭑·is la⭑ voĉ⭑·on de⭑ mi⭑·aj
          instru⭑·ant·oj ; obe⭑·i ies⭑ voĉ⭑·on ; laŭ·tig⁸·i si⭑·an voĉ⭑·on favor⭑·e al⭑ iu;
          se⭑ vi vok⭑·os la⭑ prudent⭑·on kaj⭑ direkt⭑·os vi⭑·an voĉ⭑·on al⭑ la⭑ saĝ⭑·o ;
          kiam⭑ li ĉarm⭑·ig·as si⭑·an voĉ⭑·on, ne⭑ kred⭑·u al⭑ li ; la⭑ voĉ⭑·o de⭑ la⭑
          prudent⭑·o, konscienc⭑·o; la⭑ voĉ⭑·o de⭑ la⭑ sang⭑·o de⭑ vi⭑·a frat⭑·o kri⭑·as al⭑
          mi de⭑ la⭑ ter⭑·o ; obe⭑·ant·e la⭑ voĉ⭑·on de⭑ indiferent⭑·a egoism¹·o ;
          harmoni¹·a, bas¹·a voĉ⭑·o; per⭑ la⭑ mal·akr⭑·a voĉ⭑·o de⭑ l'⭑ violonĉel⭑·o ŝi
          dir⭑·is al⭑ li, kio·n ŝi ne⭑ kuraĝ⭑·us esprim⭑·i per⭑ vort⭑·oj.

   2.
          Esprim⭑·o de⭑ la⭑ opini⭑·o de⭑ ĉiu pri⭑ demand⭑·o, decid⭑·o aŭ⭑ elekt⭑·o: mi
          pet⭑·as, ke⭑ ĉiu vol⭑·u bon⭑·e kaj⭑ liber⭑·e pri·pens⭑·i si⭑·an voĉ⭑·on ; la⭑
          hom⭑·oj diskut¹·is al⭑ kiu politik¹·a fort⭑·o ili don⭑·u si⭑·an voĉ⭑·on ; est⭑·i
          elekt⭑·it·a per⭑ 90 voĉ⭑·oj kontraŭ⭑ 10; vi⭑·a propon⭑·o est⭑·os akcept⭑·it·a
          per⭑ pli·mult⭑·o da⭑ voĉ⭑·oj ; hav⭑·i la⭑ ĉef⭑·an voĉ⭑·on ( {ton⭑·o} ) ; en⭑
          okaz⭑·o de⭑ nombr⭑·o-egal⭑·ec·o de⭑ la⭑ voĉ⭑·oj la⭑ Prezid⭑·ant·o hav⭑·as decid⭑·an
          voĉ⭑·on ; infan⭑·o kaj⭑ fiŝ⭑·oj voĉ⭑·on ne⭑ hav⭑·as (pri⭑ iu, kiu ne⭑ rajt⭑·as
          diskut¹·i). {unu⭑+voĉ⭑·a}

   3.
          Konjugaci⭑·a form⭑·o montr⭑·ant·a, ĉu⭑ la⭑ ag⭑·o esprim⭑·at·a de⭑ la⭑ verb⭑·o
          est⭑·as far⭑·at·a aŭ⭑ ricev⭑·at·a de⭑ la⭑ subjekt⭑·o: aktiv⭑·a, pasiv¹·a voĉ⭑·o.

   4.
          {Registr⭑·o} , part⭑·o propr⭑·a al⭑ instrument¹·o aŭ⭑ voĉ⭑-registr⭑·o en⭑
          kompon¹·aĵ·o: en⭑ murmur⭑·o monoton⁶·a de⭑ la⭑ voĉ⭑·o saksofon⁹·a ; kvar⭑+voĉ⭑·a
          kant⭑·o; la⭑ sopran⭑·a voĉ⭑·o est⭑·as tip¹·e uz⭑·at·a por⭑ la⭑ in⭑·a protagonist²·o
          de⭑ la⭑ oper¹·o, ek⭑~de⭑ la⭑ last⭑·a du⭑·on·o de⭑ la⭑ 18-a jar⭑-cent⭑·o .

voĉ⭑·a

   1.
          Rilat⭑·a al⭑ voĉ⭑·o: voĉ⭑·a leg⭑·ad·o; voĉ⭑·a promes⭑·o; tondr⭑·a+voĉ⭑·a ; voĉ⭑·a
          komunik⭑·ad·o ; ili⭑·aj voĉ⭑·aj organ¹·oj tut⭑·e ne⭑ montr⭑·is ia·n grand⭑·an
          antaŭ·kapabl⭑·on por⭑ la⭑ kant⭑-art⭑·o .

   2.
          (Pri⭑ {parol⭑-son⭑·o} ) Rilat⭑·a al⭑ konsonant⭑·ojn, kies⭑ prononc³·on
          akompan⭑·as vibr¹·ad·o de⭑ la⭑ voĉ⭑-kord⭑·oj (en⭑ Esperant⭑·o: b g d v z ĝ ĵ m
          n l r), kontrast¹·e al⭑ la⭑ {sen·voĉ⭑·aj} : [ili] tut⭑·e ne⭑ kapabl⭑·as
          disting⭑·i voĉ⭑·an „r“ dis⭑~de⭑ sen·voĉ⭑·a „ĥ“ .

   {fort⭑·a} , {vast⭑·a}

voĉ⭑·e

          Uz⭑·ant·e si⭑·an voĉ⭑·on: Cir⭑·o, reĝ⭑·o de⭑ Pers⁽⁺⁾·uj·o […] ordon⭑·is proklam⭑·i en⭑
          si⭑·a tut⭑·a regn⭑·o voĉ⭑·e kaj⭑ skrib⭑·e jen⭑·on: […] ; ripet⭑·ant·e la⭑
          preĝ⭑·ojn, kiu·jn voĉ⭑·e dir⭑·is la⭑ sankt⭑·a  ; [ŝi] voĉ⭑·e leg⭑·is (kun⭑
          laŭt⭑·a el·parol⭑·o, ne⭑ silent⭑·e), kiam⭑ la⭑ labor⭑·o est⭑·is fin⭑·it·a ;
          laŭt⭑+voĉ⭑·e . {buŝ⭑·e} , {laŭt⭑·e}

voĉ⭑·i

   1.
          Dir⭑·i per⭑ voĉ⭑·o: „Kvankam⭑ kalv⁴·a krest¹·' vi·n kron⭑·as,“ voĉ⭑·is mi, „vi
          ne⭑ poltron⁽⁺⁾·as“ ; „Mi nun⭑ memor⭑·as“, ŝi bon⭑+humor⭑·e voĉ⭑·is. „Mi ĝi·n
          vid⭑·is el⭑ la⭑ kart⭑·oj.“ ; li ŝat⭑·is […] nur⭑ el·voĉ⭑·i la⭑ intern⭑·an
          pens⭑·on de⭑ ĉiu·j ; imag⭑·aj, tut⭑·e ne⭑ voĉ⭑·ig·it·aj, demand⭑·oj .

   2.
          (ntr)
          {Voĉ⭑-don⭑·i} : voĉ⭑·i tiel⭑, kiel⭑ oni trov⭑·as la⭑ plej⭑ util⭑·e por⭑ ni⭑·a
          afer⭑·o ; ĉu⭑ ni voĉ⭑·u sekret⭑·e aŭ⭑ publik⭑·e?

brust⭑-voĉ⭑·o

          Mal·pli⭑ alt⭑·a part⭑·o de⭑ voĉ⭑·a son⭑-ampleks⭑·o, kies⭑ vibr¹·ad·o sent⭑·iĝ·as
          precip⭑·e en⭑ la⭑ brust⭑·o: en⭑ normal¹·a brust⭑-voĉ⭑·o, la⭑ glot⁽⁺⁾·o plen⭑·e
          ferm⭑·iĝ·as dum⭑ faz¹·o de⭑ la⭑ vibr¹·a cikl²·o .

du⭑·on+voĉ⭑·e

          Per⭑ mal·fort⭑·a voĉ⭑·o, por⭑ si mem⭑ aŭ⭑ por⭑ proksim⭑·a aŭskult⭑·ant·o: ĉio
          est⭑·as mensog⭑·o! inter·romp⭑·is du⭑·on+voĉ⭑·e unu⭑ el⭑ la⭑ adjutant¹·oj ; Klar⭑·o
          […] lev⭑·is la⭑ kap⭑·on kaj⭑ du⭑·on+voĉ⭑·e inter·romp⭑·is la⭑ patr⭑·on ; di⭑-in⭑·o!
          ek·kri⭑·is la⭑ jun⭑·a hom⭑·o du⭑·on+voĉ⭑·e, ne⭑ ŝanĝ⭑·ant·e la⭑ poz¹·on nek⭑ la⭑
          vizaĝ⭑-esprim⭑·on .

kap⭑-voĉ⭑·o

          Pli⭑ alt⭑·a part⭑·o de⭑ voĉ⭑·a son⭑-ampleks⭑·o, kies⭑ vibr¹·ad·o sent⭑·iĝ·as
          precip⭑·e en⭑ la⭑ kap⭑·o: {falset⁽⁺⁾·o} […] en⭑ pli⭑ vast⭑·a senc⭑·o […] oni
          kompren⭑·as kiel⭑ la⭑ t.n. kap⭑-voĉ⭑·o, do⭑ kiel⭑ vir⭑·a parol- aŭ⭑ kant⭑-voĉ⭑·o
          pli·alt⭑·ig·at·a je⭑ oktav²·o .

mez⭑-voĉ⭑·o

          Mez⭑-alt⭑·a part⭑·o de⭑ voĉ⭑·a son⭑-ampleks⭑·o, kies⭑ vibr¹·ad·o sent⭑·iĝ·as precip⭑·e
          en⭑ la⭑ laring⭑·o: bas¹·o kaj⭑ tenor¹·o ek⭑·as per⭑ simil⭑·a kanon¹·o en⭑ la⭑
          sekund⭑·o, jen⭑ kun⭑ al·don⭑·it·a mez⭑-voĉ⭑·o .

plen⭑+voĉ⭑·e

          Per⭑ la⭑ tut⭑·a fort⭑·o de⭑ si⭑·a voĉ⭑·o: eĉ⭑ vi⭑·aj frat⭑·oj […] kri⭑·as post⭑ vi
          plen⭑+voĉ⭑·e ; li […] komenc⭑·as salt⭑·i kaj⭑ danc⭑·i en⭑ la⭑ sun⭑-makul⭑·o sur⭑
          la⭑ verd⭑·a tapiŝ⭑·o kri⭑·ant·e plen⭑+voĉ⭑·e .

plur⁴+voĉ⭑·e

          Tiel⭑, ke⭑ mal·sam⭑·ajn ton⭑·ojn son⭑·ig·as sam⭑+temp⭑·e plur⁴·aj voĉ⭑·oj: la⭑
          kant⭑·ojn Kaj⭑ Tiel⭑ Plu⭑ prezent⭑·as ĥor⭑·e (jen⭑ unison¹·e, jen⭑ plur⁴+voĉ⭑·e)
          ; ekzist⭑·as en⭑ ĝi plur⁴+voĉ⭑·ec·o per⭑ sam⭑+temp⭑·a kant⭑·ad·o en⭑ trit⁽⁺⁾·a
          distanc¹·o . {polifoni⁽⁺⁾·o} , {kontrapunkt¹·o}

unu⭑+voĉ⭑·a, ĉies⭑+voĉ⭑·a, ĉiu+voĉ⭑·a

          Akord¹·e el·dir⭑·it·a aŭ⭑ konsent⭑·it·a de⭑ ĉiu·j: ĉiu·j unu⭑+voĉ⭑·e en⭑ la⭑ daŭr⭑·o
          de⭑ ĉirkaŭ⭑ du⭑ hor⭑·oj kri⭑·ad·is ; unu⭑+voĉ⭑·e oni decid⭑·is postul⭑·i […]
          kiel⭑ ebl⭑·e plej⭑ grand⭑·an tribut¹·on ; la⭑ Bulonj⭑·a Deklaraci³·o […]
          unu⭑+voĉ⭑·e akcept⭑·it·a de⭑ la⭑ Unu⭑·a Kongres⭑·o ; la⭑ kas⭑·ist·a raport⭑·o est⭑·is
          ĉies⭑+voĉ⭑·e aprob⭑·it·a ; per⭑ ĉiu+voĉ⭑·a akcept⭑·o de⭑ konven⭑·a rezoluci⁹·o
          far⭑·e de⭑ la⭑ Pol⭑·a Parlament¹·o . {ĉiu+konsent⭑·a} , {unu⭑+anim⭑·a}

voĉ⭑-don⭑·i

   (ntr)

          Esprim⭑·i si⭑·an opini⭑·on ĉe⭑ decid⭑·o aŭ⭑ elekt⭑·o: tut⭑+mond⭑·a voĉ⭑-don⭑·o ; mi
          ili·n per⭑ voĉ⭑-don⭑·o kondamn⭑·is ; mi voĉ⭑-don⭑·as por⭑ prezent⭑·i plend⭑·on
          […] al⭑ la⭑ plej⭑ alt⭑·a kolegi¹·o ; oficial⭑·a per·voĉ⭑-don⭑·a decid⭑·o ; laŭ⭑
          la⭑ nov⭑·a ord⭑·o, kiu·n per⭑ komun⭑·a voĉ⭑-don⭑·ad·o akcept⭑·is por⭑ si ni⭑·a
          Lingv⭑·a Komitat⭑·o . {voĉ⭑·i} {balot²·i} , {elekt⭑·i^2} .

klar⭑·ig·i la⭑ voĉ⭑·on

          Mal·raŭk⭑·ig·i si⭑·an voĉ⭑·on per⭑ {tus⭑·et·o} , {grak⁽⁺⁾·o} ...: tus⭑·et·ant·e, por⭑
          klar⭑·ig·i la⭑ voĉ⭑·on, Kruko komenc⭑·as ... .

voĉ⭑-kord⭑·o

          Ĉiu el⭑ ambaŭ⭑ membran⭑·aj tenden⭑·oj de⭑ glot⁽⁺⁾·o, per⭑ kies⭑ vibr¹·ad·o kaj⭑
          streĉ⭑·ad·o produkt⭑·iĝ·as la⭑ voĉ⭑·o: elefant⭑·oj dispon⭑·as pri⭑ tia kaŝ⭑·a
          lingv⭑·o [per⭑] bas¹·aj son⭑·oj [est⭑·ig·at·aj] samkiel ĉe⭑ hom⭑·oj per⭑
          vibr¹·ad·o de⭑ voĉ⭑-kord⭑·oj .

sen·voĉ⭑·a

   1.
          Ne⭑ hav⭑·ant·a voĉ⭑·on: Mi aŭd⭑·is la⭑ harmonik²·on — strid⁽⁺⁾·is  kun⭑
          si⭑·a sen·voĉ⭑·a parol⭑·o ; sen·voĉ⭑·a kat⭑·o, bird⭑·o; la⭑ vort⭑·oj de⭑ la⭑ di⭑-in⭑·o
          mirakl¹·e form⭑·iĝ·is en⭑ li⭑·a intern⭑·o kaj⭑ la⭑ sen·voĉ⭑·an parol⭑·on li aŭd⭑·is
          ie intern⭑·e kaj⭑ ne⭑ tra⭑ la⭑ aer⭑·o .

   2.
          (Pri⭑ {parol⭑-son⭑·o} ) Rilat⭑·a al⭑ konsonant⭑·oj, kies⭑ prononc³·on ne⭑
          akompan⭑·as vibr¹·ad·o de⭑ la⭑ voĉ⭑-kord⭑·oj (en⭑ Esperant⭑·o: p k t f s ŝ ĉ c
          ĥ h), kontrast¹·e al⭑ la⭑ {voĉ⭑·aj} : la⭑ klasik¹·a [t] est⭑·as sen·voĉ⭑·a,
          alveol⁽⁺⁾·a, eksplod⭑·a son⭑·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.137 2023/10/21 16:50:36 ]
     __________________________________________________________________