vidu ankaŭ la klarigojn
volont⭑·/·e
volont⭑·e
{Konsent⭑·e} kaj⭑ {kontent⭑·e} , laŭ⭑ vol⭑·o kaj⭑ {plaĉ⭑·o} : mi volont⭑·e
plen⭑·um·is li⭑·an dezir⭑·on ; ŝi […] volont⭑·e labor⭑·as per⭑ si⭑·aj man⭑·oj ;
li est⭑·as vir⭑·o just⭑·a […] kaj⭑ [li] aŭskult⭑·is li·n volont⭑·e ; ili
volont⭑·e ricev⭑·is li·n en⭑ la⭑ ŝip⭑·on ; nun⭑ mi volont⭑·e mort⭑·os, vid⭑·int·e
vi⭑·an vizaĝ⭑·on, ĉar⭑ vi viv⭑·as ankoraŭ⭑ ; kiom⭑ mult⭑·e el⭑ si⭑·a riĉ⭑·ec·o li
plej⭑ volont⭑·e for·don⭑·us, por⭑ posed⭑·i ankoraŭ⭑ si⭑·ajn infan⭑·ojn ;
maten⭑·e ŝi volont⭑·e rest⭑·ad·is pli⭑ long⭑·e en⭑ la⭑ lit⭑·o ; sat⭑·a stomak⭑·o
ne⭑ lern⭑·as volont⭑·e ; ju⭑ pli⭑ fru⭑·e, des⭑ pli⭑ cert⭑·e ― ju⭑ pli⭑ volont⭑·e,
des⭑ pli⭑ lert⭑·e . {bon⭑~vol⭑·i} , {em⭑·a} , {inklin⭑·a} , {liber⭑+vol⭑·a} ,
{prefer⭑·e} , {pret⭑·a}
volont⭑·ec·o
Vol⭑·o ag⭑·i komplez⭑·e laŭ⭑ ies⭑ dezir⭑·o: kun⭑ volont⭑·ec·o mi far⭑·os al⭑ Vi
ofer⭑-don⭑·on ; kie ekzist⭑·as la⭑ volont⭑·ec·o, ĝi est⭑·os akcept⭑·it·a laŭ⭑ la⭑
hav⭑·o, ne⭑ laŭ⭑ la⭑ ne·hav⭑·o ; ĉiu el·lern⭑·ad·us tiu·n inter·naci⭑·an lingv⭑·on
kun⭑ la⭑ plej⭑ grand⭑·a volont⭑·ec·o kaj⭑ fervor⭑·ec·o . {pret⭑·ec·o} ,
{komplez⭑·em·o} , {konsent⭑·em·o} , {obe⭑·em·o} , {serv⭑·em·o}
volont⭑·i
(x)
Bon⭑~vol⭑·i, est⭑·i favor⭑·e humor⭑·ant·a por⭑ io, si·n propon⭑·i por⭑ ĝi:
pra·av⭑·o , […] – obe⭑·a al⭑ la⭑ ordon⭑·o de⭑ Etern⭑·ul·o –
volont⭑·is ofer⭑+mort⭑·ig·i si⭑·an propr⭑·an fil⭑·et·on ; volont⭑·u eksplik⁽⁺⁾·i al⭑
mi […] ; mi volont⭑·as – tut⭑·e volont⭑·as – de·met⭑·i ĉiu·jn mi⭑·ajn ĝoj⭑·ojn
en⭑ tiu ĉi⭑ viv⭑·o, por⭑ help⭑·i konserv⭑·i tiu·n ĉi⭑ Reg⭑·ist·ar·on .
{inklin⭑·i}
volont⭑·ig·i
(tr)
Inklin⭑·ig·i, taŭg⭑·e humor⭑·ig·i iu·n por⭑ io.
volont⭑·ul·i
Serv⭑·i kiel⭑ volont⭑·ul·o, propr⭑·a+vol⭑·e kaj⭑ sen·rekompenc⭑·e: mi
volont⭑·ul·as en⭑ antropozofi⁽⁺⁾·a lern⭑·ej·o ; mult⭑·aj irland⁸·an·oj
volont⭑·ul·is kaj⭑ milit⭑-serv⭑·is en⭑ arme¹·oj kaj⭑ san⭑~serv⭑·oj brit⁹·aj ; du⭑
polic⭑·ist·oj volont⭑·ul·is far⭑·iĝ·i atest⭑·ant·oj kaj⭑ oni plen⭑·um·is ĉiu·jn
paŝ⭑·ojn de⭑ la⭑ ge·edz⭑·ig·a procedur²·o ; ŝi ven⭑·is al⭑ Eŭrop⭑·o por⭑
volont⭑·ul·i ĉe⭑ Universal⭑·a Esperant⭑·o-asoci¹·o .
volont⭑·ul·o
Iu, kiu far⭑·as io·n propr⭑·a+vol⭑·e, sen⭑ dev⭑·ig·o aŭ⭑ rekompenc⭑·o;
mem·vol⭑·ul·o: volont⭑·ul·a komsomol⁽⁺⁾·a ripoz⭑-tag⭑-labor⭑·o ; taĉment⭑·o da⭑
pretori⁽⁺⁾·an·oj, roman¹·e vest⭑·it·aj, konsist⭑·ant·a ekskluziv²·e el⭑ ital⁸·aj
soldat⭑·oj-volont⭑·ul·oj ; organiz¹·o serĉ⭑·as volont⭑·ul·ojn part⭑·o-pren⭑·i
por·infan⭑·an tend⭑·ar·on .
mal·volont⭑·e
Kontraŭ·vol⭑·e, sen⭑ em⭑·o aŭ⭑ plezur⭑·o: mal·volont⭑·e obe⭑·i; li ankaŭ⭑
patr⭑·o-pren⭑·is en⭑ la⭑ milit⭑·o kontraŭ⭑ la⭑ revoluci¹·aj franc⭑·oj sub⭑
Napoleon⁽⁺⁾·o, kompren⭑·ebl·e nur⭑ tre⭑ mal·volont⭑·e, ĉar⭑ li⭑·a princ⭑·o
dev⭑·ig·is li·n. .
[artikol⭑-versi⁹·o: 1.36 2023/10/21 16:50:36 ]
__________________________________________________________________