vual⭑·/·o

vual⭑·o

   1.
          Pec⭑·o de⭑ ŝtof⭑·o, {tuk⭑·o} , uz⭑·at·a por⭑ kaŝ⭑·i, kovr⭑·i io·n, precip⭑·e la⭑
          vizaĝ⭑·on de⭑ vir⭑·in·oj: vi⭑·aj okul⭑·oj est⭑·as kolomb⭑·aj, mal·antaŭ⭑ vi⭑·a
          vual⭑·o ; li don⭑·is al⭑ li purpur⭑·an skarp⭑·on kaj⭑ vual⭑·on el⭑ {muslin⭑·o}
          ; la⭑ vent⭑·o kapt⭑·ad·is ŝi⭑·an long⭑·an blank⭑·an vual⭑·on kaj⭑ iu ŝi·n vid⭑·is
          ; ŝi⭑·a {tul⭑·a} vual⭑·o ŝi·n en·volv⭑·is per⭑ nub⭑·iĝ·ant·a amas⭑·o ; funebr⭑·a
          vual⭑·o ; oni vid⭑·is tra⭑ la⭑ polv⭑·a nebul⭑·o kvazaŭ⭑ tra⭑ vual⭑·oj ; la⭑
          mur⭑·oj de⭑ la⭑ neĝ⭑·a kaban²·o fal⭑·is kiel⭑ aer⭑·a, mal·pez⭑·a, nebul⭑·a vual⭑·o .
          {kovr⭑·o-tuk⭑·o} {gaz¹·o}

   2.
          Ĉio, kio kaŝ⭑·as la⭑ ver⭑·on aŭ⭑ la⭑ real¹·on, kio mal·help⭑·as rigard⭑·i io·n
          klar⭑·e: kvazaŭ⭑ vual⭑·o for·iĝ⭑·us de⭑ tiu unu⭑·e ne·kompren⭑·ebl·a afer⭑·o ;
          kiam⭑ ajn⭑ oni turn⭑·as si·n al⭑ la⭑ Sinjor⭑·o, la⭑ vual⭑·o est⭑·as for·pren⭑·at·a
          ; anĝel⭑·o kuŝ⭑·ig·is si⭑·ajn flug⭑·il·ojn kiel⭑ vual⭑·on ĉirkaŭ⭑ la⭑ dorm⭑·ant·o
          ; ŝi⭑·aj palpebr⭑·oj ŝvel⭑·is, la⭑ pupil⭑·oj kovr⭑·iĝ·is per⭑ vitr⭑·ec·a vual⭑·o ;
          unu⭑·aj fum⭑-vual⭑·oj en⭑ la⭑ kviet⭑·a aer⭑·o ; salik⭑·oj vest⭑·is si·n per⭑
          delikat⭑·a vual⭑·o el⭑ graci⭑·aj flor⭑+pend⭑·aĵ·oj ; rigard⭑·ant·e unu⭑ ali⭑·an
          tra⭑ la⭑ vual⭑·o de⭑ l’ konvink⭑·o pri⭑ ni⭑·a sen·pek⭑·ec·o ; de⭑ temp⭑·o al⭑
          temp⭑·o la⭑ memor⭑·o de⭑ la⭑ pas⭑·int·aj sufer⭑·oj, […] ĵet⭑·is funebr⭑·an
          vual⭑·on sur⭑ ŝi⭑·ajn nov⭑·ajn ĝoj⭑·ojn ; Di⭑·o mal·ferm⭑·os vi⭑·ajn okul⭑·ojn al⭑
          la⭑ lum⭑·o kaj⭑ for·ig⭑·os de⭑ ili la⭑ vual⭑·on . {enigm⭑·o^2} , {iluzi¹·o} ,
          {mister⭑·o} , {nebul⭑·o^3} , {nub⭑·o^2}

vual⭑·i

   (tr)

   1.
          {Kovr⭑·i} , {kaŝ⭑·i} per⭑ vual⭑·o aŭ⭑ vual⭑-simil⭑·a teg⭑·aĵ·o: [ŝi] kovr⭑·is si·n
          per⭑ kovr⭑·o-tuk⭑·o kaj⭑ vual⭑·is si·n, kaj⭑ sid⭑·iĝ·is ; la⭑ okul⭑·oj de⭑ la⭑
          re·ĝin²·o ek·rid⭑·et·is, sed⭑ ŝi vual⭑·is ili·n per⭑ si⭑·aj long⭑·aj okul⭑-har⭑·oj ;
          la⭑ dik⭑·an kol⭑·on li vual⭑·is, kiel⭑ ordinar⭑·e, per⭑ silk⭑·a tuk⭑·o ;
          ne·vual⭑·it·a vizaĝ⭑·o . {en·volv⭑·i} , {mask⭑·i^1}

   2.
          {Kovr⭑·i} , konfuz⭑·ant·e aŭ⭑ mal·help⭑·ant·e la⭑ rigard⭑·on: la⭑ koler⭑·o […]
          vual⭑·is mi⭑·ajn okul⭑·ojn ; plor⭑·o vual⭑·is mi⭑·ajn okul⭑·ojn ; [li⭑·a] de·ven⭑·o
          est⭑·as vual⭑·it·a per⭑ mal·envi⭑·ind·a mister⭑·o ; ĉe⭑ tiu ĉi⭑ pens⭑·o la⭑
          okul⭑·ojn de⭑  vual⭑·is mal·lum⭑·o ; mal·lum⭑·o komenc⭑·is vual⭑·i la⭑
          urb⭑·on pli⭑ fru⭑·e, ol⭑ ordinar⭑·e ; mal·proksim⭑·e, vual⭑·it·a de⭑ nebul⭑·o,
          bril⭑·et·is Nil⁽⁺⁾·o ; [la⭑] ond⭑·oj est⭑·is […] flav⭑~ruĝ⭑·aj per⭑ vual⭑·it·aj
          radi⭑·oj de⭑ nebul⭑·a vesper⭑-sun⭑·o ; kiam⭑ nokt⭑·o vual⭑·as, ĉiu·j kolor⭑·oj
          egal⭑·as . {mask⭑·i^2} , {kaŝ⭑·i^2}

sen·vual⭑·a

          Tut⭑·e {mal·kaŝ⭑·a} : mi sen·vual⭑·e dir⭑·os al⭑ vi, ke⭑... preĝ⭑·ant·a aŭ⭑
          profet⭑·ant·a kun⭑ kap⭑·o sen·vual⭑·a ; posed⭑·i pur⭑·an kor⭑·on kaj⭑ sen·vual⭑·an,
          san⭑·an intelekt⁴·on . {honest⭑·a} , {mal·ferm⭑·it·a^3} , {sen·ĝen⭑·a}

sen·vual⭑·ig·i

          For·ig⭑·i la⭑ vual⭑·on de⭑ iu aŭ⭑ io: konfes⭑·i, ke⭑ li ĉe·est⭑·is […] est⭑·is
          sam⭑+temp⭑·e sen·vual⭑·ig·i li⭑·ajn am⭑-rilat⭑·ojn kun⭑ fraŭl⭑-in⭑·o Kol⭑-ard³·o ;
          sen·vual⭑·ig·i mister⭑·ojn . {mal·kaŝ⭑·i} , {mal·kovr⭑·i^2}

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.32 2023/10/21 16:50:36 ]
     __________________________________________________________________