vulgar¹·/·a

vulgar¹·a

   1.
          Mank⭑·a je⭑ bel⭑~gust⭑·o, kultur¹·o, bon⭑·aj manier⭑·oj, bon⭑·a eduk⭑·o ktp:

        a)
                (pri⭑ hom⭑·o) {Krud⭑·a} , mal·elegant¹·a, ne·eduk⭑·it·a, pleb⁴·a: mizer⭑·a
                vagabond⁽⁺⁾·o […] pervers⁽⁺⁾·a, eĉ⭑ vulgar¹·a ; du⭑·on-kler⭑·a, vulgar¹·a,
                sed⭑ ne⭑ mal·bon⭑·a hom⭑·o ; vid⭑·ant·e ĉi⭑ tiu·jn fremd⭑·ul·ojn,
                fort⭑·ajn, mal·graci⭑·ajn, vulgar¹·e rid⭑·ant·ajn, odor⭑·ant·ajn seb⭑·on
                kaj⭑ parol⭑·ant·ajn ne·kon⭑·at·an kaj⭑ mal·mol⭑·an lingv⭑·on, [li]
                ek·bol⭑·is . {frivol¹·a^3} , {obscen⁽⁺⁾·a}

        b)
                (pri⭑ aĵ⭑·o) Mal·fajn⁽⁺⁾·a, mal·bon⭑+ton⭑·a, mal·bel⭑+gust⭑·a, eventual¹·e eĉ⭑
                mal·dec⭑·a: la⭑ nom⭑·o „virg⭑·ul·in·o“ est⭑·as sufiĉ⭑·e vulgar¹·a kaj⭑
                mult⭑·e ne⭑ tiel⭑ bon⭑+ton⭑·a, kiel⭑ la⭑ nom⭑·o „stamp⭑·il·o“ ;
                _Histrion⁽⁺⁾·o._ Arleken⭑·o, amuz⭑·ant·a la⭑ publik⭑·on per⭑ vulgar¹·aj
                komik¹·aĵ·oj ; Neces⭑·us por⭑ ĉi⭑ son⭑·' familiar²·a, ⫽ (…) ⫽ agrabl⭑·a
                vort⭑·o, ĉar⭑ ekzist⭑·as nur⭑ ⫽ la⭑ „furz⁹·o“, sed⭑ ĝi est⭑·as tro⭑
                vulgar¹·a . {trivial⭑·a} , {mal·delikat⭑·a}

        c)
                (pri⭑ teori⭑·o, koncept²·o) Simpl⭑·ig·it·a ĝis⭑ mis·prezent⭑·o,
                absurd¹·o: vulgar¹·a ekonomik⁽⁺⁾·o, marks⁽⁺⁾·ism·o; la⭑ supr⭑·aĵ·a, vulgar¹·a
                form⭑·o, en⭑ kiu la⭑ materi¹·ism·o de⭑ la⭑ 18-a jar⭑-cent⭑·o plu⭑
                ekzist⭑·as hodiaŭ⭑ en⭑ la⭑ kap⭑·oj de⭑ natur⭑+esplor⭑·ist·oj kaj⭑
                kurac⭑·ist·oj kaj⭑ en⭑ la⭑ kvin⭑+dek⭑·aj jar⭑·oj est⭑·is predikat⭑·a de⭑
                 ; tiu vulgar¹·a sinkretism⁽⁺⁾·o
                de⭑ la⭑ ĉin⁹·a kaj⭑ la⭑ japan⁹·a .

          {banal²·a} , {trivial⭑·a} , {primitiv²·a} , {pervers⁽⁺⁾·a} , {profan³·a} ,
          {proz¹·a^2}

   2.
          {Ordinar⭑·a} , {komun⭑+uz⭑·a} : la⭑ orator¹·a honest⭑·ec·o ne⭑ est⭑·as, do⭑,
          ident¹·a al⭑ honest⭑·ec·o en⭑ vulgar¹·a senc⭑·o de⭑ la⭑ vort⭑·o ; la⭑ mez⭑+epok⭑·a
          Latin⁽⁺⁾·a […] kun·ig⭑·is ĉiu·jn tri⭑ antaŭ⭑·ajn lingv⭑·o-form⭑·ojn: la⭑ Latin⁽⁺⁾·an
          klasik¹·an, vulgar¹·an (t.e. la⭑ popol⭑·an) kaj⭑ krist⭑·an·an ; la⭑ klar⭑·ec·o
          de⭑ la⭑ ĉiu+tag⭑·a, vulgar¹·a lingv⭑·o, kiu est⭑·as unu⭑ el⭑ la⭑ plej⭑ grand⭑·aj
          avantaĝ⁸·oj de⭑ Esperant⭑·o .

   Rim.: Ĉi⭑ tiu·j du⭑ senc⭑·oj (respond⭑·aj al⭑ mal·sam⭑·aj tradici¹·oj naci⭑·aj) ne⭑
   pov⭑·as kun·ekzist⭑·i en⭑ raci¹·a kaj⭑ klar⭑·a lingv⭑·o. Ili est⭑·as preskaŭ⭑
   kontraŭ⭑·aj: {vulgar¹·a^2} karakteriz¹·as io·n kiel⭑ afer⭑·on kutim⭑·an, normal¹·an,
   ordinar⭑·an; dum⭑ {vulgar¹·a^1.a} est⭑·as mal·aprob⭑·a, ĝi atribu¹·as ec⭑·on
   mal·bon⭑·an, mal·konven⭑·an kaj⭑ evit⭑·ind·an.  kaj⭑  uz⭑·ad·is nur⭑
   la⭑ senc⭑·on vulgar¹·a^1.a, kiu efektiv⭑·e est⭑·as pli⭑ inter·naci⭑·a kaj⭑ util⭑·a (ĉar⭑
   la⭑ senc⭑·on vulgar¹·a^2 pli⭑ taŭg⭑·e kaj⭑ ne·mis·kompren⭑·ebl·e esprim⭑·as la⭑
   adjektiv⭑·oj „ordinar⭑·a“, „kutim⭑·a“, „komun⭑+uz⭑·a“).

vulgar¹·ec·o

          Ec⭑·o de⭑ tio, kio est⭑·as vulgar¹·a, banal²·a, mal·delikat⭑·a: la⭑ cindr⭑·o,
          kiu fal⭑·is el⭑ li⭑·aj har⭑·oj, la⭑ vulgar¹·ec·o de⭑ la⭑ ĉifon⭑·a vest⭑·o, ĉio ĉi⭑
          est⭑·is por⭑ li abomen⭑·a ; li vol⭑·as sufok⭑·i la⭑ vulgar¹·ec·on kaj⭑
          mizer⭑·ec·on de⭑ la⭑ ordinar⭑·a viv⭑·o .

vulgar¹·ig·i

   (tr)

   1.
          Far⭑·i {vulgar¹·a^1} :  oft⭑·e vulgar¹·ig·as la⭑ tekst⭑·on en⭑ tut⭑·e
          ne·toler⭑·ebl·a manier⭑·o ; vulgar¹·ig·i kritik⭑·on al⭑ tio, kio·n ĝi ŝajn⭑·as
          el·vok⭑·i ĉe⭑  , eĉ⭑ ne⭑ dec⭑·as sur⭑ la⭑ paĝ⭑·oj de⭑ tiu ĉi⭑ revu²·o ;
          Renat⁽⁺⁾·o k.a. ne⭑ vulgar¹·ig·u la⭑ afer⭑·on per⭑ la⭑ stult²·aĵ·o, ke⭑ tiu·j,
          kiu·jn la⭑ kondut⭑·o de⭑  ŝok⁹·as, iĝ⭑·is sen·kritik⭑·a pred⁽⁺⁾·o de⭑
          uson⁹·a propagand¹·o .

   2.
          {Popular²·ig·i} , vast⭑·e kon⭑·ig·i, uz⭑·ig·i; ig⭑·i ordinar⭑·a komun⭑+uz⭑·a:
          vulgar¹·ig·i nov⭑·an el·trov⭑·on.

vulgar¹·ul·o

   1.
          Hom⭑·o {vulgar¹·a^1.a} : mi esper⭑·as, ke⭑ vi ne⭑ far⭑·iĝ·os edz⭑·in·o de⭑ ĉi⭑
          tiu vulgar¹·ul·o .

   2.
          {Pleb⁴·an·o} : dum⭑  , vulgar¹·ul·e vest⭑·it·e, si·n ten⭑·is je⭑ kelk⭑·e
          da⭑ paŝ⭑·oj mal·antaŭ⭑ ili .

mal·vulgar¹·a

          Kiu ne⭑ vulgar¹·as, ne⭑ banal²·as, ne⭑ krud⭑·as, sed⭑ elegant¹·e
          disting⭑·iĝ·as; {rafin⭑·it·a} .

mal·vulgar¹·ec·o

          Elit⁽⁺⁾·a, elegant¹·a sin⁸-disting⭑·o dis⭑~de⭑ ordinar⭑·aĵ·oj: ŝi est⭑·is
          bon⭑+gust⭑·eg·e vest⭑·it·a kaj⭑ far⭑·is al⭑ mi impres⭑·on de⭑ sen·kompar⭑·a
          mal·vulgar¹·ec·o .

   [artikol⭑-versi⁹·o: 1.31 2023/10/21 16:50:36 ]
     __________________________________________________________________